Uyuyan bir dev okyanusun derinliklerinde yaşamı sonlandırabilir

Daha önce gözden kaçan bir faktör – kıtaların konumu – Dünya’nın okyanuslarını yaşamı destekleyen oksijenle doldurmaya yardımcı olur. Kıta hareketi sonunda tam tersi bir etkiye sahip olabilir ve çoğu derin okyanus canlısını öldürebilir.

Riverside, California Üniversitesi’nde jeolog ve yeni bir çalışma kitabının ortak yazarı olan Andy Ridgewell, okyanus oksijenini etkileyen kuvvetler hakkında şunları söyledi.

Okyanusun yüzeyindeki su, Kuzey veya Güney Kutbu’na yaklaştıkça soğur ve yoğunlaşır ve sonra batar. Su battıkça, Dünya atmosferinden çekilen oksijeni okyanus tabanına taşır.

Sonuç olarak, geri dönüş akışı, batan organik maddeden salınan besinleri, plankton büyümesini besledikleri okyanus yüzeyine getirir. Hem derinliklere sürekli oksijen verilmesi hem de yüzeyde üretilen organik madde, günümüz okyanuslarında şaşırtıcı bir balık ve diğer hayvan çeşitliliğini desteklemektedir.

California Riverside Üniversitesi’ndeki araştırmacılar tarafından yürütülen yeni bulgular, oksijen ve besinlerin dolaşımının aniden sona erebileceğini buluyor. Araştırmacılar, karmaşık bilgisayar modellerini kullanarak kıtasal plakaların konumlarının okyanusun oksijeni nasıl hareket ettirdiğini etkileyip etkilemediğini araştırdı. Şaşırmalarına göre, öyle.

Bugün yayınlanan bu sonuç, Menteşe Doğa dergisinde.

Ridgwell, “Birkaç milyon yıl önce, okyanusta hayvan yaşamı başladıktan kısa bir süre sonra, tüm küresel okyanusun dolaşımı periyodik olarak durmuş gibiydi.” Dedi. “Kıtaların hareketinin, yüzey suyunun ve oksijenin batmasını durdurabileceğini, muhtemelen Dünya’daki yaşamın evrimini önemli ölçüde etkileyeceğini bulmayı beklemiyorduk.”

Şimdiye kadar, son 540 milyon yılda deniz oksijeninin evrimini incelemek için kullanılan modeller nispeten basitti ve okyanus sirkülasyonunu hesaba katmıyordu. Bu modellerde, okyanus hipoksisi (okyanus oksijeninin kaybolduğu zamanlar) atmosferik oksijen konsantrasyonlarında bir azalmaya işaret eder.

Çalışmanın ilk yazarı ve Fransa’daki Bourgogne-Franch-Comté Üniversitesi’nde paleoiklim model tasarımcısı Alexandre Paul, “Bilim adamları daha önce okyanustaki değişen oksijen seviyelerinin çoğunlukla atmosferdeki benzer dalgalanmaları yansıttığını varsaydılar” dedi.

Bu çalışmada ilk kez okyanusun üç boyutlu olarak temsil edildiği ve okyanus akıntılarının hesaplandığı bir model kullanılmıştır. Sonuçlar, küresel su sirkülasyonundaki bir bozulmanın, üst ve alt derinliklerdeki oksijen seviyeleri arasında keskin bir ayrılmaya yol açtığını göstermektedir.

Bu ayrılma, kıyıya yakın sığ yerler hariç, tüm deniz tabanının on milyonlarca yıl boyunca, Silüriyen döneminin başlangıcında yaklaşık 440 milyon yıl öncesine kadar oksijeni tamamen kaybettiği anlamına geliyordu.

Ridgwell, “Dolaşım çöküşü, yüzeye yakın yüzemeyen ve hala atmosferde hayat veren oksijene sahip olan her şey için bir ölüm cezasıydı.” Dedi. Derin yaratıklar arasında tuhaf görünümlü balıklar, solucanlar, dev kabuklular, kalamar, süngerler ve daha fazlası bulunur.

Makale, Dünya’nın gelecekte benzer bir olayı tahmin edip etmediğini veya ne zaman tahmin ettiğini ele almıyor ve çöküşün ne zaman gerçekleşebileceğini veya buna neyin yol açtığını söylemek zor. Bununla birlikte, mevcut iklim modelleri, artan küresel ısınmanın okyanus dolaşımını bozacağını iddia ediyor ve bazı modeller, Kuzey Atlantik’te başlayan dolaşım dalının nihai çöküşünü tahmin ediyor.

Ridgwell, “Kitlesel yok olma olayını tahmin etmek için yüksek çözünürlüklü bir iklim modeline ihtiyacımız olacak.” Dedi. “Ancak, bugün Kuzey Atlantik’teki su sirkülasyonu konusunda endişelerimiz var ve derinliğe su akışının azaldığına dair kanıtlar var.”

Teoride, Ridgewell, alışılmadık derecede sıcak yazların veya uçurum erozyonu, bugün göründüğü gibi yaşamı alt üst eden bir dizi süreci tetikleyebileceğini söyledi.

Ridgewell, “Okyanusun yüzeyinin, sörf yapabileceğiniz veya yelken açabileceğiniz bölümün tüm aksiyonun olduğu yer olduğunu düşünürdünüz. Ancak aşağıda, okyanus yorulmadan çalışıyor, karanlık derinliklerdeki hayvanlara hayati oksijen sağlıyor” dedi. .

“Okyanus yaşamın gelişmesine izin verir, ancak o yaşamı tekrar alabilir. Kıtasal levhalar hareket etmeye devam ettikçe hiçbir şey bunu dışlamaz.”