Hırvatistan’da Türk gençlik yılları

23 Ağustos 2022 – TCN, Ermak Erol’u Hırvatistan’da büyüme konusunda bir Türk perspektifi başlatırken ekibe katmaktan mutluluk duyuyor. Merhaba, 178 numara! TCN’ye katkıda bulunmak ve TCN 179 olmak ve nerede olursanız olun Hırvatistan hakkında yazmak istiyorsanız bize ulaşın. Bu e-posta adresi spam robotlarından ve spam robotlarından korunmaktadır. Görüntülemek için JavaScript’i etkinleştirmeniz gerekir. Makale şablonunuzla konu 179.

2006 yılında 13 yaşındayken Hırvatistan’a taşındım. Bir yıl önce Türkiye’de ilkokula başladığım için, ilkokulu bitirip lise yangın şeritlerine hazır olduktan sonra Hırvatistan’a geldim. Hayatta, içinden geçtiğiniz duyguları özellikle kabul etmediğiniz belirli aşamalar vardır. Bugün geriye dönüp baktığımda, korkmuş olmalıyım, en hafif tabirle endişeliyim ama hatırladığım tek şey kaybolmuş hissettiğim. Bu duyguya neden olan kırıntılar, sisli bir pencereden görmeye çalışmak gibi, oldukları gibi biraz fazla gevşek dağılmıştır. Bu bir bulanıklık.

IB’de dokuzuncu sınıfa, on beşinci sınıfa başladım. Spor salonu. İki ay sonra, akşam 8 civarında bir meslektaşım beni aradı ve televizyonu açmamı ve heyecanla HRT 2’yi bulmamı söyledi. Bana nedenini söylemedin. Oturma odasına koştum, kumandaya uzandım ve oradaydı. Binbir Gece Veya Hırvatçaya çevrildiği gibi Binbir Gece (1001 Gece) İlk bölüm Hırvat ulusal televizyonunda gösterildi! İlk başta gözlerime inanamadım. Bu beni hiç çaba harcamadan heyecanlandırdı ve güçlendirdi.

Sonraki yıllarda Türk dizileri gelişti ve çiçekli manzaralar norm haline geldi. Biri beni karşılaştırdığında alçakgönüllülükle güleceğim Şehrazat. O alçakgönüllü kahkaha hiç bitmedi. 16 yıl sonra hala orada, uykuda.

Türk dizilerinin popülaritesi, bir gurbetçi olarak deneyimimde büyük bir etki yarattı ve bu da yabancı bir ülkeye adaptasyon sürecine önemli ölçüde katkıda bulundu. Hırvatistan’da Türkiye’de yaşadığımdan daha uzun süre geçirdikten sonra gurbetçi olmayı bıraktım, ama bu başka bir zaman için bir hikaye. Mücadele yoluyla kişinin bir ev duygusu, bir aidiyet duygusu geliştirebileceğini düşünmek komik. Bence bu insanlar için olduğu kadar yerler için de geçerli. Bu gerçekten iyi ya da kötü ile ilgili değil; Bu zalimlikle ilgili.

Türk olduğumu öğrendiklerinde insanların gözlerinde bir pırıltı ve rahatlamayla hafifçe boğuldum. Gençlik yıllarımı sıcak tutan aynı parıltı, daha sonra bir büfede çalışan bir kadınla dostça bir karşılaşma sırasında bana Türkçe kelimeler fırlatırken ya da bir hükümet binasından diğerine terleyen girişimcilik çabalarında, görünüşte sıkılmış gibi tepki veren anlık flaşlarda ışık tutmaya devam ediyorum. /veya rahatsız olan kişiler Ziyaretimden önce bilgisayar ekranlarının arkasına saklanarak.

Şehrazat Bu, şimdiye kadar yaşadığınız hayata bir övgüdür. Kültürel akışkanlığın toplumsal çerçevede birey üzerindeki olumlu etkisini vurgulayan temel bir yapı taşıdır. Kabul edildiğimi hissettiğim için yeni insanlarla tanışma, arkadaşlıklar kurma ve ilk büyük aşkımı kırmızılara bürünmüş sohbetler içinde fanatik bir şekilde giyinmiş birine karşı ilk büyük aşkı hissetme cesaretim oldu; Daha büyük bir coşkuyla müzik dinleme, konserlere gideceğim arkadaşlarım olduğunu bilme, etrafımdaki renklerin parlak gözüktüğünü fark etme, bildiğimi sandığım yerlerdeki yerleri keşfetme, yeni fikirler geliştirme lüksüne sahiptim. , nihayet yeni gerçekler…