Eelgrass genetiği hayatta kalmayı belirler | Serap Haberleri

Yılan balıklarının genetik geçmişi, yılan balıklarının ne kadar uzunluğa ulaşabileceğini ve bir yılan balığı çayırında kaç tane başka bitki ve hayvanın yaşayacağını belirlemede mevcut yerel çevreden daha büyük bir rol oynayabilir. Bu bulgular, Göteborg Üniversitesi’nden araştırmacıları içeren geniş bir ankette sunuldu. Atlantik yılan balıkları, Pasifik yılan balıklarına kıyasla daha düşük genetik çeşitliliğe sahiptir ve deniz ortamında hızlı değişikliklere neden olan iklim değişikliği altında uyum sağlamak ve hayatta kalmakta daha fazla zorluk çekebilir.

Eelgrass, Kuzey Yarımküre’de hem Pasifik hem de Atlantik Okyanuslarında kıyı çizgileri boyunca yetişir. Bu ana türler, karbondioksit depolayabilen ve birçok tür için önemli bir fidanlık görevi görebilen büyük deniz tabanı çayırları oluşturur. Pasifik Yılan Balığı, Atlantik’te genellikle daha kısa iken 3 ila 4 metre yüksekliğe kadar büyüyebilir.

University of University’de bir koruma biyoloğu olan Marilyn Janke, “Eskiden yılan balıklarının nasıl büyüdüğünü ve orada hangi bitki ve hayvanların bulunduğunu yerel deniz ortamının belirlediğini düşünürdük, ancak bu çalışma bunun yerine büyük ölçüde yılan balıklarının genetik tarihine bağlı olduğunu gösteriyor” diyor. Göteborg.

Pasifik göçmeni

Eelgrass Pasifik Okyanusu’nda geliştirildi. Dünya üzerinde daha sıcak bir dönemde, türler Arktik yoluyla Atlantik Okyanusu’na göç etti. Kuzey Kutbu’nun zorlu koşullarından yalnızca birkaç yılan balığı türü hayatta kaldı ve sonraki birkaç buzul çağı, Atlantik yılan balıklarının genetik çeşitliliğini azalttı. İki okyanus arasındaki genetik farklılıklar, diğer şeylerin yanı sıra yılan balığı otunun uzunluğunu etkiler.

Biz buna genetik darboğazlar diyoruz. Çok sayıda Atlantik yılanbalığının öldüğü ve sadece birkaç türün hayatta kaldığı dönemler oldu. Bugün bile – Atlantik’e göç ettikten yarım milyon yıl sonra, Atlantik yılan balıkları daha az genetik çeşitliliğe sahiptir, bu da türleri örneğin tuzluluk veya sıcaklıktaki değişiklikler karşısında daha savunmasız hale getirebilir. Marilyn Janke, “Aynı popülasyonda daha fazla genetik çeşitlilikle, belirli bir popülasyonun değişikliklerle başa çıkma ve hayatta kalma şansı artar” diyor.

Marlene Jahnke, Gothenburg Üniversitesi’nden araştırmacı Per-Olav Moksnes ve Stockholm Üniversitesi’nden Johan Eklöf ile işbirliği içinde, Gullmarsfjorden’deki iki ayrı bölgeden deniz yosunu örnekleri topladı. Örneklerin DNA’sı analiz edildi ve hem Atlantik hem de Pasifik Okyanuslarındaki diğer 48 otlakla karşılaştırıldı. Kuzey Yarımküre’deki birçok farklı ülkeden araştırmacılar arasındaki bu işbirliği 15 yıl önce başladı ve araştırmacılar şimdi, farklı yerlerde yılan balığı özellikleri söz konusu olduğunda genetik tarihin ekolojiyi geride bıraktığını gösterdiler. Bu bulgu yakın zamanda PNAS, Proceedings of the National Academy of Sciences adlı bilimsel dergide yayınlandı.

Eelgrass ekosistem için önemlidir

“Yılan otu, kuzey yarım küredeki kıyı okyanus ekosistemleri için çok önemli bir bitkidir. Eğer yılan balığı yeni koşullara uyum sağlayamazsa, yalnızca yılan balığı ölmekle kalmaz. Bunun, yılan balığı çayırlarında yaşayan diğer birçok tür ve çok sayıdaki yılan balığı için sonuçları vardır. karbon ve besin maddeleri Göteborg Üniversitesi’nde deniz ekolojisi araştırmacısı olan Per Olaf Moksnes, Pasifik deniz otunun daha fazla genetik çeşitliliğe sahip olduğu için uyum sağlamak için daha donanımlı olduğunu düşünüyoruz.

Tejarno Deniz Laboratuvarı’nda devam eden bir projede, İsveç’in batı kıyısından yılan balıkları yapay bir ısı dalgasına maruz kalıyor. Buradaki fikir, daha fazla genetik çeşitliliğe sahip aerodinamik yılan balığı otu topluluklarının ısı dalgasını daha iyi idare edip edemeyeceğini görmektir.

“Devlet kurumlarıyla işbirliği içinde, tüm kıyımız boyunca yılan balıklarının genetik olarak geçici olarak izlenmesine başladık. Çalışmamız, büyük genetik çeşitliliğin korunmasının önemine işaret ediyor ve İsveç’te devlet kurumları, benzersiz olan bunu dikkate alıyor,” ​diyor Marilyn Janke.

PNAS bilimsel makalesi: Modern Deniz Çayırı Ekosistemlerinde Pleistosen Kalıtsal Yapıların Varyasyonu