Diğer şeylerin yanı sıra, neoliberalizm, demokrasiye yönelik katı tehdide “Edebi Ekseni” karşı koymak için “fazla sıkıcı” olarak kabul edilir.

Eylül liberal demokrasi için iyi bir ay değildi. İki hafta önce İsveç genel seçimlerinde göçmen karşıtı İsveç Demokratları ülkedeki en büyük ikinci parti olarak ortaya çıktı. Ardından, bu hafta İtalyanlar Mussolini’den bu yana ilk aşırı sağ hükümete oy verdi ve İtalya’nın Kardeşi lider Georgia Meloni ülkenin ilk kadın başbakanı oldu.

Görünüşe göre bu yıl kış erken geldi. Ve otoriter Jair Bolsonaro’yu solcu Lula da Silva ile karşı karşıya getiren Brezilya cumhurbaşkanlığı seçimleriyle önümüzdeki hafta işler daha da güzelleşebilir. Lilia Moretz Schwartz, yazarın Brezilya otoriterliği, gün bana söyledi istekli .bu haftaYaklaşan seçimler aslında kadın düşmanlığı, ırkçılık ve askeri yönetim üzerine bir referandumdur.

Demokrasi nasıl çalışır? Seçmenlerin kalplerini ve zihinlerini ele geçirebilmeleri için liberal demokratik fikirleri nasıl canlandırabiliriz?

Demokrasiyi yeniden nasıl popüler hale getirirsiniz? Kadın düşmanlığının, ırkçılığın ve kışkırtıcı militarizmin tuzaklarına düşmeden.

Yunanlılara geri dönebiliriz. Ya da en azından Yunanistan’a. Bu hafta katıldığım yer burası Atina Demokrasi ForumuLiberal Demokrasinin Geleceği Konferansı ile ortaklaşa New York Times. Ayrıca biraz tanıdık istekliEtkinliğe benzer şekilde, önceki birçok konukla – dahil Carol AndersonVe Ace TemelkoranVe yasha keşiş Ve John Alexander-konuşmak.

Forum, Yunan Parlamentosu’nun yanındaki 19. yüzyıldan kalma neoklasik bir binanın ekmek kutusu olan Zappeion Megaron’da, modern Atinalılara antik çağlara olan borçlarını hatırlatmak için tasarlandı. Bu, bugünün üç milyon Atinalısının gerçekten hatırlatılması gerektiği anlamına gelmez. Şehir, klasik antik çağlardan kalma eliptik kalıntılarla doludur.

Ve tabii ki baş hayaleti, başka bir gezegenden mahsur kalmış bir uzay gemisi gibi modern şehrin üzerinde parıldayan bir şekilde çıkıntı yapan ve tamamen anlaşılmaz ve tanınabilir olan eski bir kalenin kalıntıları olan Akropolis’tir.

Demokrasi sıradan insanların işidir. Düzenliliği onu bu kadar çekici kılan şeydir.

İki yıl önce Iggy Temelkoran ile tanıştığımda ona demokrasinin nasıl bir şey olduğunu sordum. Şu anda Hırvatistan’da Erdoğan rejiminden kendi isteğiyle sürgünde yaşayan Türk yazar, soğan gibi koktuğunu söyledi. Antik çağda Atinalıların sivil yaşam gösterilerine katılmak için Akropolis’e çıktıklarında soğan çiğneyeceklerini açıkladı. Demokrasi sıradan insanların eseridir, yazar Bir ülkeyi nasıl kaybedersiniz? Ve bir arada, Benim hakkımda. Düzenliliği onu bu kadar çekici kılan şeydir.

Temelkoran bu hafta Atina Forumu’nda yaptığı konuşmada soğanı yeniden gündeme getirdi. Roger Cohen tarafından istendi New York Times Liberal demokrasinin sağ popülizmin devam eden başarısına nasıl tepki verdiği konusunda Temelkoran, ilericilerin siyaseti yeniden “heyecan verici” hale getirmesi gerektiğini savundu. Soğan kokusunu unuttuk.

Gezi ve Tahrir Meydanı’ndaki radikal sivil katılımın emektarı Timilkoran için düşman neoliberalizmdir. Georgia Meloni ve Jair Bolsonaro’yu yenmek için sola keskin bir dönüş gerekiyor. Ilımlı liberal demokratların teknokratik sıradanlığının sadece sıkıcı değil, aynı zamanda seçkinci olduğuna inanıyor. Bugünlerde sadece franchise alanlar mutlu olabilir. Kadın düşmanlığını, ırkçılığı ve militarizmi yeneceksek, daha fazla soğan ve daha az avokado tostu.

Seçkin Üniversite Afro-Amerikan Çalışmaları Profesörü Carol Anderson’ı bu ay iki kez görme şansım oldu. İlk olarak, bir filmin erken gösterimine davet edildiğim Los Angeles’ta Ben de: Carol Anderson’ın Zihninden Bir BelgeselAmerikan tarihinin şiddetli ırkçı doğasına dair derin kişisel yorumu. Sonra bu hafta Atina’da en çok satan yazar oldu beyaz teçhizatVe İkinciVe Ve Henüz eşit değiliz Amerika’da demokrasinin geleceği konulu bir panelde konuştu.

Atina’da, Akropolis’in panoramik manzarasına sahip Syntagma Meydanı’ndaki Grand Hotel Brittany’nin çatı katında öğle yemeği yedik (hayır, soğan değil). Antik Yunanistan yerine, başka bir gezegenden mahsur kalmış farklı türde bir uzay gemisinden bahsettik: Trumpizm ve onun Amerikan demokrasisine kadın düşmanı, ırkçı ve militarist saldırısı.

Atlanta’da yaşadığı göz önüne alındığında, Georgia’nın aklında olması şaşırtıcı değil – özellikle Kasım ayında neo-trompetçiler Brian Kemp ve Stacey Abrams arasındaki valilik yarışı. Ayrıca Rahip Raphael Warnock ve Rahip Herschel Walker dışında herhangi bir şey arasındaki Senato yarışından da bahsettik. Meydan okurcasına iyimser bir Amerikalı olan Anderson, Georgia’dan iyi haberler alıyor. Siyasi cepheden, seçmenlerin çok aktif olduğunu söylüyor. Siyaseti nefretten temizlemek istiyorlar.

Iggy Temelkoran gibi, Carol Anderson’ın demokrasi sevgisi de sıradan doğasında yatar. Siyah, kahverengi ve beyaz Amerikalıların günlük hayatlarını kontrol edebilmelerinin tek yolu bu. Bu yüzden yazar 1 kişi oy kullanamadı Seçim sistemine hala çok güveniyor. Bu nedenle, hem George hem de Amerika için baharın Kasım 2022’nin başlarında gelmesini bekliyorsunuz. Umarım haklısındır.