Camdan parlak bir bakış: Aslı Çavuşoğlu, Galeri Nev İstanbul’u aydınlatıyor

Çok sayıda sanat mekanına ev sahipliği yapan İstiklal Caddesi’ndeki Mısır Apartmanı binasının dördüncü katında karanlık. Tek bir spot ışığı, loş, kırmızı bir pusluğa giden bir koridorun bir tarafını yansıtır. Bir yanda Türkçe bir metin, sanatseverlere tanıdık bir tarzda enstalasyonla ilgili bazı ayrıntıları açıklıyor. Sanat-konuşmanın gerçek didaktiklerini aşarak, görsel sanat eserlerine bütüncül ve sorunsuz bir şekilde alt-bağlamsal olarak dilin görselliğinin bütünsel bir kucaklamaya doğru aşan ifadede daha belirsizdir.

Değişmez metin ve görsel sanat arasındaki ilişki, her iki ortamın kökenlerini ayrı ve ortak bir kaynak olarak kapsayan bir tarihe sahiptir. Modernler çoğu zaman göreliliklerini formlarının birleşmesi olarak ifade ederken, ayrımları hala aşırı eğitimli, aşırı argümantasyon ve henüz kategorize edilmemiş veya kritik çatlaklardan kaçan çok çeşitli yaratıcı uygulamalara maruz kalmaktadır. tanım. “İlginç olan her şey karanlıkta gerçekleşir” için iç mimari tasarım konsepti için çok önemlidir.

Görsel sanatın hem dilden eşsiz hem de tezahürleriyle iç içe geçmiş takdirini farklılaştırırken öfkelenen tarih öncesi çıkmazla yüzleşmenin iddialı yolunda Aslı Çavuşoğlu, Türkiye’nin en umut verici elçisi. New York’taki prestijli Modern Sanat Müzesi’nin (MoMA) kalıcı koleksiyonlarındaki çalışmaları ve geçen yıl bu ada kentinin Bowery’deki Yeni Müze’de kişisel sergisini tamamlayan Çavuşoğlu, sadece genç değil, 1982 doğumlu vazgeçilmez. Basitçe, sesi önemlidir.

Ve İstanbul’un en sıradan caddelerinden biri boyunca, İstiklal’in uykusuzluk ve ihtişamıyla uykusuzca yayılmaya başlamasıyla, henüz görülmemiş, ancak sokak sanatı, grafiti ve alternatif karşı saldırı eklemeleri geleneğinden çekilen sessiz bir dilde konuşuyor, büyük kedilerin korkutucu duvar resimleri ve sürüleri damgalayan on binlerce yıllık yeniden boyama ve değişikliklerin sonuçları olan ilk mağara ressamlarına kadar önceleri olan çatışmalı bir özerk kolektif dürtü.

Neonun uyanışı

Ancak Galeri Nev İstanbul’un içinde, ambiyans daha ileri, kıpkırmızı soluyor, Türkiye’nin daha tecrübeli ticari galerilerinden birinin temel küp benzeri çerçevesinin köşesinde olan esere yaklaşan canlılıkta artıyor. Anında bakıldığında, “İlginç Her Şey Karanlıkta Gerçekleşir” psikodinamik bir çekiciliğe sahiptir. Mike Nelson, siteye özgü heykel ve videolar dizisi için PROJEKTÖR (Gürün Han) adlı estetik açıdan benzer bir ışık tesisatı gerçekleştirdi.

Yine de Nelson, eski Konstantinopolis’in duvarları içinde eski şehirdeki kararlı bir köşeyi aktive ettiğinde, şu anda çoğunlukla Fatih şehir içi bölgesi olarak bilinen Çavuşoğlu bir kenara çekildi – tam olarak geleceğin farklı bir vizyonuna doğru ilerlemez. Sanatı, izleyicilerini alternatif bir hediyeye taşıma kapasitesine sahiptir. Parça, aydınlatılmış bir yükü yaymasına rağmen, kurgusal alfabesinin şaşırtıcı şekilleri anlaşılabilir olduğu kadar tuhaf olduğu için büyüleyici.

Tamamen özgünlük karşısında tam bir opaklıktan kaçınmak, Çavuşoğlu’nun çağdaşların büyük ölçüde şovenist bir kültür sektörü tarafından kuşatıldığı bir Türk ortamından dünya çapında bir sanatçı olarak sahip olduğu yetenektir. Dil ulusal onaylamanın kalesi olduğundan, sanatı monolitik toksisite havasına karşı bir panzehir görevi görür. Türk harflerini anımsatan ve aynı sayıları taşıyan 29, EK, senaryosunun Latinizasyonunu elektriksel biçimsel varyasyonlara uyarlar.

Yine de, bir hasta bakıcısı, duvar metnini yan yana okuyarak EK’in Türkçeye ilişkisini inceleyebilir ve fark edebilir. Yazı tipinin pratik, hatta okunaklı olması, sanatın görmenin dönüştürücü doğasını tetikleme potansiyeline katkısıdır. Sanat dünyasının, açıklama, politika ve tarihin yeni kültürel ifade konusunda halkın daha fazla farkındalığının kilidini açmak için gerekli anahtarlar olduğu bir köşede, “İlginç olan Her Şey Karanlıkta Yer Alır”, daha derin karmaşıklıkların marşıdır ve bireysel olarak bağımsız bilgi edinme dürtüsü popüler hesap.

Dilin gözünde

21. yüzyıl başlarında sanatın hiper-dijital, post-realizmini 20. yüzyılın sonlarına kadar yeniden odaklamadaki retro eğilim, neon zanaatkârlarının kesintisiz çizgilerinde serbest bir çıkış kanalı buluyor. Geçen yaz 16. İstanbul Bienali’ne katkısı için sanatçı Glenn Ligon, neon’u takvim tarihlerini işaretlemek için gemiler olarak kullandı. Ligon’un oeuvre dili icatlarına büyük ölçüde borçludur ve neonun rezonans karakterine yaklaşımı, Büyükada adasındaki Mizzi Konağı’ndaki enstalasyon paketinde hoş bir nüanstı.

Son zamanlarda, genç, İngiliz bir heykeltıraş ve ışık tasarımcısı April Key, Çukurcuma’da Kadıköy’de çok nesilli bir neon yapımı atölyesi ile araştırdığı ve işbirliği yaptığı tüm kadın grup gösterisine katıldı. Neon tüpünün organik konturları, 20. yüzyılın ortalarında Miami’nin Art Deco dalgasını yeniden yaratmaktı, ancak kapatıldığında, heykel platformları minimalist sanayiciliğin Neo-Bauhaus düzenini uyandırdı. Çavuşoğlu, neon radyasyonlarının ötesinde neon istihdamı söz konusu olduğunda da bir pragmatist.

“Her parçada, birincil işaretler daha soğuk bir tonda oluşturulurken, bindirmeler daha sıcak bir şekilde sunulur. Bu üst üste bindirme sayesinde seyirciler, silme girişimlerinin altında gizlenmiş kodlanmış harfleri farklılaştırabilirler, ”diye yazdı Adam Kleinman, şovun süresine eşlik eden bir makalede. “Hem mevcut hem de yok olan bir kelimeye dayanan bu paradoks, okuyucuyu, niyet oluşturma ve aynı zamanda anlamın kendisinin doğasını sorgulama konusunda yazarla güreşmeye kışkırtır.”

Galeri Nev İstanbul’dan çok uzakta, aşırı yüklü şehrin Avrupa yamaçlarından Dolapdere’ye kadar, deneyimli Türk çağdaş sanatçı Ayşe Erkmen, kişisel sergisini Arter’da “Algılama Metni” (2019) adlı parçasını, temel algı kavramı, çerçeveleme ile çalarak başlattı. gözlerin konuşabilmesi ve dillerin görebilmesi için eserlerin retrospektifi. Ancak, referans olmayan bağımsız ““ Her Şey Karanlıkta Gerçekleşir ”adlı eserinde Çavuşoğlu, tasarımcı Özer Yalçınkaya ile davet olarak ANNEX yazı tipini yarattı.

“Karanlıkta Her Şey Meydana Geliyor” olan ışığa bakmak, uluslararası sanat dünyasının belirsiz, daha net bir alemine girmektir, normalize edilmiş, quidian yaşamına paralel, ancak evrensel görünebilecek doğal yasalara tam olarak bağlı olmayan bir gerçeklik, çoğu bilgi ve tecrübenin uzak, geçmiş ve dağınık olduğu, özellikle ihracat, sürgün ve diasporanın günümüzde Çavuşoğlu’nun sergilediği sanatsal karakterinin ana taşları olduğu Türkiye’de, serebral, dövülebilir kavramsal ve plastik mühendisliği ortamı .