Türkiye Trouble Sun City – Texas Monthly

Herkesin hatırlayabildiği kadarıyla, Georgetown’da 55’ten fazla genişleyen bir topluluk olan Sun City’de yaşayan Rio Grande yabani hindi sürüsü emeklilerle barış içinde bir arada yaşadı. Hindiler çoğunlukla Berry Creek çevresindeki yeşil çimenlerde ve ağaçlık alanlarda kalırken, insanlar içeride ve golf sahalarında kaldılar. İki grup yalnızca yürüyüş parkurlarında buluştu, burada insanlar hindilerin yanardöner tüylerine, uzun kırmızı sazlarına ve kuşlar kuyruk tüyleri telaşıyla uçup gitmeden önce acayip kafa sallayan payandalarına hayret edebilirdi.

Ya da belki hindiler yaşlıları sahte bir güvenlik duygusuna kaptırdı. Geçen yaz, birkaç genç haydut yeşil yollardan ayrıldı ve çiftler halinde Sun City sokaklarında dolaştı. Karşıdan gelen bir araba, bisiklet veya golf arabası görürlerse, araba durana kadar yolun ortasında dururlar, bu noktada öne atılır ve lastiklere vurmaya başlarlar. Sonunda sürücü tarafına geçeceklerdi ve araba uzaklaşmaya başladığında kovalayacaklardı. Bazen hayvanlar yolları kapatır veya park etmiş arabaların arkasında dururken, sakinler onları sundurma mobilyalarından alelacele ele geçirilen süpürgeler veya dekoratif yastıklarla savuşturmaya çalışırdı.

İlk başta komikti. Sakinleri hindilerden “dönek” olarak bahsetmeye başladı. Akşam yemeği ve mahjong oyunlarıyla ilgili hikayeler anlattılar, süpürge kullanma becerileri hakkında. Ama sonra işler tersine döndü.

Ocak ayında bir gün, 78 yaşındaki Joanne Altshuler sabah yürüyüşünde bir dönekle korkutucu bir karşılaşma yaşadı. “Normalde yürümediğim bir sokakta yürüyordum,” diye anımsıyor, “ve arkamdan yaban hindileri geldi ve tam böbrek bölgeme çarptı. Bir değil, iki kez.” Her iki hindi de bir fitten uzundu – Altshuler’in göğsüne geldiler – ve büyük ciyaklayanın ağırlığı sadece yirmi pound olmasına rağmen, onu öyle bir kuvvetle dövdüler ki, altshuler onların ona ağır bastığından emindi. “Neyse ki düşmedim. Düşersem kalkamazdım ve başım daha da belaya girerdi. Yüzlerindeki her sivilceyi görebiliyordum, bu kadar yakındılar.”

Altshuler saklanmak için yakındaki bir balkona koştu. Maalesef evde kimse yoktu. Hindiler onu takip etti ve merdivenlerin dibinde durdu. sıkışıp kalmıştı. “Hindiler etrafımı sardı” diyor. “Beni yüzüstü bırakmadılar. Sonra sıkılıp başka yöne yürümeye başladılar. Evin yanından kaymaya başladım, bahçeden taş atmaya başladım.”

Altshuler serbest kaldıktan sonra eve gitti ve Sun City Community Association’ın Yaban Hayatı Komitesi üyesi olan bir arkadaşını aradı. Bir vahşi yaşam biyoloğu ve danışmanı olan Warren Platzer’ın yardımıyla komite bir soruşturma başlattı.

Kesin bir kanıt olmamasına rağmen, hindi davranışındaki değişikliğin birisinin onları beslemesinden kaynaklandığı konusunda genel olarak hemfikirdir. Plantzer, vahşi hayvanların insanlarla temasa alıştıktan sonra insanlara karşı korkularını kaybedebileceklerini ve bölgesel ve saldırgan hale gelebileceklerini açıklıyor.

Sun City Community Association, insanların hindi beslemesini yasaklayan bir kuralı hızla yürürlüğe koydu. Ayrıca bölge sakinlerine kuşları çığlık atarak, trompet çalarak veya ıslık çalarak “sislemelerini” veya köpekleri yanlarında yürüyüşe çıkarmalarını tavsiye ettiler. (Altshuler, bir gün önce ölmüş bir Lhasa apso karışımı olan köpeği Jet olmadan ilk kez dışarı çıktığı için hindilerin ona saldırdığından şüpheleniyor.) Yürümek, Sun City’nin en sevdiği egzersiz şeklidir ve pek çok sakin, kendilerini sopalarla veya sopalarla silahlandırdılar Dokuz ütüyle.

Piçler caydırılmadı. Saldırılar, çoğunlukla genç kadınlara yönelik olarak devam etti ve daha ciddi hale geldi. Hindiler teslimat şoförlerini ve posta taşıyıcılarını kovalamaya başladı. Bir kadın, hindiler pençelerini kaşıdıktan sonra tetanoz aşısı olmak için acil servise gitmek zorunda kaldı. Postasını almak için dışarı çıktığında bir başkası tıkladı ve iki ay sonra hâlâ bahçesine çıkmaktan korkuyordu.

Community Association’da Mahalle Temsilcisi olan Barb Meese, “İnsanlar buna karşı çıkmanın sorun olmadığını ve her şeyin yolunda olduğunu söylüyor, ancak seksen yedi yaşında bir çalının arkasına saklanan bir hindi var ve bu aklınızı başınızdan alıyor. Yirmili yaşlarımda olduğum kadar özgüvenli değilim… Sanırım bir gün olacak olan bu: küçük, yaşlı bir kadın şaşkına dönecek, ayaklarını kaybedecek ve kafasını kıracak.”

Topluluk, hırsızların bir baş belası olmaktan çıkıp bir tehlikeye dönüştüğüne karar verdi ve bezdirme işe yaramadığı için daha sert önlemler alma zamanı gelmişti. Ancak yabani hindiler resmi olarak av kuşları olarak sınıflandırılır, devlet tarafından düzenlenir ve korunur, bu nedenle ne toplum ne de Plantzer, Texas Parks and Wildlife’ın izni olmadan herhangi bir işlem yapamaz.

TPWD’nin Hill Country’deki baş vahşi yaşam biyoloğu Derek Walter, Rio Grande hindileri eyaletin büyük bir bölümünde dolaşırken, TPWD’de hiç kimsenin onların insanlara karşı agresif davrandığını duymadığını söylüyor, en azından Teksas’ta. Bölümün hindi uzmanı, Rhode Island ve Güney Carolina’daki uzmanlara danışmak zorunda kaldı. Sonunda, Sun City Topluluk Meclisi’ne iki seçenek sunulur: muhtemelen bir silahla öldürmek için kurgusal bir bilim terimi olan yeniden yerleşim veya yağma. (Hayvanlar ekinleri yok ettiğinde veya havaalanı pistlerinden inmeyi reddetmek gibi kamu güvenliği sorunları ortaya çıktığında sıklıkla kullanılır.)

Plantzer, her seçeneğin kendi sorunları olduğunu söylüyor. Her ikisi de TPWD’den izin gerektirir ve bunları almak için belirli kriterlerin karşılanması gerekir. Yağma izni, yalnızca Community Association’a ait mülkler için geçerli olacaktı, ancak Sun City’deki arazinin çoğu özel mülkiyete aitti. Daha sonra Mürtedleri doğru bir şekilde tespit etme sorunu var. Muhtemelen çok sayıda genç erkek sokaklarda dolaşıyordu ve saldırıların faillerinin kim olduğu belli değil.

Son olarak, eğer kötü niyetli kişiler başarılı bir şekilde yakalanır ve transfer edilirse (büyük ihtimalle sakinleştirici tabancayla sersemletildikten sonra), biyologların belirli kriterleri karşıladıklarından emin olmaları gerekir; örneğin, yeni hayatlarına hastalık sokmamaları. evde ve zaten orada yaşayan vahşi yaşamla bir arada yaşayabileceklerini. Ve davranışları değişmeyecek: zaten insanlara alışkınlar.

Yağma, bazı açılardan daha basit olacak. Walter, “Durumu mühürleyecek” diyor. “Yapılacak doğru şey gibi görünüyor.” Ayrıca nesli tükenmekte olan türlere zarar vermez. “Rio Grande’de hindi sıkıntısı yok,” diye devam ediyor. Eyaletin batıdaki üçte ikisinde yaklaşık altı yüz bin kişi var. Bir tür olarak iyi durumdalar.” Ayrıca düzgün yemek yemeye yardımcı olduklarını da belirtiyor.

Sun City Community Association hala bir sonraki hamlesini düşünüyor. Şimdilik hindileri yakalayıp yakındaki bir çiftliğe götürmeyi umuyor, ancak bu, kuşların bölge sakinlerine saldırmaya devam etmesine veya onları tutsak edenlerden kaçmasına bağlı olarak değişebilir.

Ancak bu belirli hindilerin acil sorunu çözülse bile – veya ne zaman – çözülse bile, insan-yaban hayatı ilişkilerinin daha büyük sorunu olmaya devam ediyor. Hem Blantzer hem de Walter, Teksas daha önce yalnızca hayvanların yaşadığı topraklara doğru genişlemeye devam ederken, özellikle de insanlar vahşi yaşam uzmanlarının uyarılarını görmezden gelip hayvanları beslemeye çalışırsa, çatışmaların devam edeceğinden endişe ediyor. Bu, yalnızca insan ve hayvan dünyaları arasındaki ayrımın bozulmasına yol açar ve elde ettiğiniz de budur. Hırsızlığa müsamaha gösteriyor ve yaşlı kadınlara saldıran yabani hindiler.

Plantzer, “Yaban hayatı-insan çatışmasının eşiğindeyiz” diye uyarıyor. Nüfus sayıları her yerde şişiyor. Sonraki şey, onları nasıl yönettiğinizdir. Ama bu işe yarayacak ve başarılı olacak mı? Geleceğin ne getireceğini kimse bilmiyor ama sorun ortadan kalkmayacak.”