Nükleer patlama galaksinin karşısında yıldız canı yakıyor

Gökbilimciler, kısmi bir süpernova geçirdikten sonra galaksinin etrafına bir yıldız gönderildiğini söylüyor.

Süpernova, bazı yıldızlar hayatlarının sonuna geldiğinde ortaya çıkan güçlü bir patlamadır; bu durumda patlama onu yok etmek için yeterli değildi.

Bunun yerine, yıldızın uzayda 900.000 km / saat hızla ilerledi.

Gökbilimciler, beyaz bir cüce olarak bilinen nesnenin başlangıçta ters yönde uçmak üzere gönderilecek başka bir yıldızı daire içine aldığını düşünüyorlar.

İki yıldız böyle yörüngede döndüğünde, bunlar “ikili” olarak tanımlanır. Ancak gökbilimciler tarafından sadece bir yıldız tespit edildi.

SDSS J1240 + 6710 olarak bilinen nesnenin daha önce alışılmadık bir atmosferik bileşime sahip olduğu bulunmuştur.

2015 yılında keşfedilen, ne olağandışı bir oksijen, neon, magnezyum ve silikon karışımı yerine oluşturulmuş gibi görünen ne hidrojen ne de helyum (genellikle bulunur) içeriyor gibi görünüyordu.

• Canavar yıldızın kaybolan eylemine dair gizem
• Yakındaki ‘süpernova’ yıldızının karartması açıklandı

Şimdi, Hubble Uzay Teleskobu’nu kullanarak, uluslararası bir ekip yıldız atmosferinde karbon, sodyum ve alüminyum da tanımladı, bunların hepsi bir süpernova’nın ilk termonükleer reaksiyonlarında üretildi.

Ancak elementlerin, demir, nikel, krom ve manganezin “demir grubu” olarak bilinen şeyin açık bir yokluğu da vardır.

Bu daha ağır elementler normalde daha hafif olanlardan pişirilir ve termonükleer süpernovaların tanımlayıcı özelliklerini oluşturur.

SDSSJ1240 + 6710’da demir grubu elementlerinin bulunmaması, yıldızın nükleer yanma sona ermeden önce sadece kısmi bir süpernova geçirdiğini göstermektedir.

İngiltere Warwick Üniversitesi fizik bölümünden baş yazar Profesör Boris Gänsicke şunları söyledi: “Bu yıldız eşsizdir çünkü beyaz bir cücenin tüm temel özelliklerine sahiptir, ancak bu çok yüksek hız ve alışılmadık bolluklara sahiptir. düşük kütlesi ile birleştirildiğinde duyu.

“Nükleer yanmanın parmak izi olan kimyasal bir bileşimi, düşük bir kütlesi ve çok yüksek bir hızı var; tüm bu gerçekler bir tür yakın ikili sistemden gelmiş olmalı ve termonükleer ateşlemeden geçmiş olmalı. bir çeşit süpernova oldum, ama daha önce görmediğimiz türden. “

İkilideki her iki yıldız da patlamadan sonra bir tür sapan manevrasında yörünge hızlarında zıt yönlerde gerçekleştirildiyse yüksek hız açıklanabilir.

Bilim adamları ayrıca, yıldızın kütlesini de ölçebildiler, bu özellikle beyaz bir cüce için düşüktü – Güneşimizin kütlesinin sadece% 40’ı – bu, yıldızı tamamen yok etmeyen kısmi bir süpernova ile tutarlı olacaktı.

Bir süpernovada meydana gelen nükleer yanmanın doğası, nükleer santrallerde veya çoğu nükleer silahta enerji veren reaksiyonlardan farklıdır. Dünyadaki nükleer enerjinin çoğu kullanımı, bir yıldızda meydana gelen füzyondan ziyade, daha ağır elementleri daha hafif olanlara ayıran fisyona dayanır.

Prof Gänsicke BBC News’e verdiği demeçte, “Termonükleer bir süpernova sırasında gelişen süreç, gelecekteki elektrik santrallerinde Dünya üzerinde elde etmeye çalıştığımız şeye çok benziyor: daha hafif elementlerin daha ağır elementlere nükleer füzyonu.

“Bir füzyon reaktöründe, en hafif element olan hidrojeni kullanıyoruz (daha spesifik olarak farklı tatlar veya izotopları). Bir termonükleer süpernovada, yıldızdaki yoğunluk ve sıcaklık o kadar yüksek olur ki, daha ağır elementlerin füzyonu tutuşur, karbon ve oksijeni ‘yakıt’ olarak ve daha ağır ve daha ağır elementlerin kaynaşmasını sağlar. ”

En iyi çalışılan termonükleer süpernovalar Tip Ia olarak sınıflandırılır. Bunlar karanlık enerjinin keşfine yardımcı oldu ve şimdi rutin olarak Evrenin yapısını haritalamak için kullanılıyor. Ancak termonükleer süpernovaların çok farklı koşullar altında olabileceğine dair artan kanıtlar var.

SDSSJ1240 + 6710, henüz gözlenmediği bir tür süpernovadan kurtulan olabilir.

Tip Ia süpernovaların uzun ömürlü ardıl ışığına güç veren radyoaktif nikel olmasaydı, beyaz cüceyi Galaksimiz boyunca gönderen patlama, keşfedilmesi zor olacak kısa bir ışık parlaması olurdu.

Araştırma Kraliyet Astronomi Derneği Aylık Bildirileri’nde yayınlandı.

Paul takipçisi ol Twitter’dan.