Mantarlar fosil yakıtlardan salınan karbonun üçte birini depolayabilir

Yeni araştırmaya göre, ayaklarımızın altındaki devasa mantar ağı, yıllık küresel fosil yakıt emisyonlarının yaklaşık yüzde 36’sına denk gelen 13 gigatondan fazla küresel karbon depoluyor.

Mantarlar hemen hemen tüm kara bitkileriyle simbiyotik ilişkiler kurduklarından ve bitki tarafından şeker ve yağlara dönüştürülen karbonu toprağa aktardıklarından, mikorhizal mantarların karbon depolayabildiğine yaygın olarak inanılmaktadır, ancak şimdiye kadar gerçek miktarı ne kadar karbon mantarların depolandığı bilinmiyordu.

Sheffield Üniversitesi’nden araştırmacılar da dahil olmak üzere bir bilim insanı ekibinin, mantarların her yıl fosil yakıt emisyonlarının ürettiği karbonun üçte birinden fazlasını depoladığını keşfetmesi, ülkeler iklim değişikliğiyle mücadele etmeye ve netleşmeye çalışırken bunun kritik olabileceğini gösteriyor. sıfır. . Altındaki toprağın depolayabileceği karbon miktarını artırıp artıramayacağımızı görmek için çalışmalar devam ediyor.

Mikorizal mantarlar en az 450 milyon yıldır Dünya’daki yaşamı destekledi ve çevremizde geniş yeraltı ağları oluşturdu – hatta Dünya üzerindeki her kıtada yolların, bahçelerin ve evlerin altında bile oluşuyor.

Sheffield Üniversitesi Biyolojik Bilimler Okulu uzmanları da dahil olmak üzere uluslararası bilim adamları ekibi, küresel ölçekte mantarlar tarafından ne kadar karbon depolandığını anlamak için bitki toprağı işlemlerini inceleyen yüzlerce çalışmanın bir meta-analizini gerçekleştirdi.

Current Biology dergisinde yayınlanan bulguları, bitkilerden mantarlara yılda tahmini 13.12 gigaton karbondioksit aktarıldığını ve ayaklarımızın altındaki toprağı devasa bir karbon havuzuna ve dünyanın en verimli karbon depolama birimine dönüştürdüğünü ortaya koyuyor.

Depolanan karbon miktarı, yıllık küresel fosil yakıt emisyonlarının yaklaşık yüzde 36’sına eşdeğerdir – Çin’in her yıl yaydığından daha fazladır.

Araştırmacılar şimdi, karbon emisyonlarını azaltmadaki kritik rolleri göz önüne alındığında, mantarların biyoçeşitlilik ve koruma politikalarında dikkate alınmasını istiyor. Mevcut oranda, Birleşmiş Milletler, 2050 yılına kadar toprakların yüzde 90’ının bozulabileceği konusunda uyarıyor; bu, yalnızca iklim değişikliğini ve artan sıcaklıkları engellemek için değil, aynı zamanda mahsullerin ve bitkilerin üretkenliği için de felaket olabilir.

Sheffield Üniversitesi’nde Bitki Toprak İşlemleri Profesörü ve çalışmanın ortak yazarı Profesör Katie Field şunları söyledi: “Mikorizal mantarlar, karbon modelleme, koruma ve geri kazanımda kör bir noktayı temsil ediyor – bulduğumuz sayılar dudak uçuklatıyor – biz iklim için çözümler hakkında düşünün, aslında orada nelerden yararlanabileceğimizi de düşünmeliyiz.

“Toprak ekosistemleri tarım, kalkınma ve diğer endüstriler tarafından endişe verici bir oranda yok ediliyor, ancak rahatsız edici toprak topluluklarının daha geniş etkileri tam olarak anlaşılamıyor. Topraktaki eski yaşam destek sistemlerini bozduğumuzda, küresel ısınmayı sınırlama çabalarımızı da yok etmiş oluyoruz. ve bağlı olduğumuz ekosistemlerin altını oymak.

“Bu yeraltı ağlarını korumak için daha fazlasının yapılması gerekiyor – bunların biyolojik çeşitlilik için gerekli olduğunu zaten biliyorduk ve şimdi gezegenimizin sağlığı için gerekli olduğuna dair daha fazla kanıtımız var.”

Araştırmacılar şimdi karbonun mantarlar tarafından toprakta ne kadar süreyle depolandığına bakıyor ve mantarların Dünya’nın ekosistemlerinde oynadığı rolü daha fazla keşfetmeye çalışıyorlar.

Cape Town Üniversitesi’nden çalışmanın baş yazarı Dr Heidi Hawkins, “Her zaman büyük bir karbon havuzunu gözden kaçırmış olabileceğimizden şüphelendik. Ormanların korunması ve restorasyonuna çok fazla odaklanıldığı anlaşılıyor. iklim değişikliğini hafifletmenin doğal bir yolu olarak, ancak buna çok az ilgi gösterildi.” Bu bitkiler tarafından fotosentez sırasında atmosferden çıkarılan ve yeraltında mikorizaya gönderilen çok büyük miktarlardaki karbondioksitin kaderi için harika.

“Bilgimizdeki büyük bir boşluk, mikorhizal yapılar içindeki karbonun kalıcılığıdır. Bunun bir akış olduğunu biliyoruz, bir kısmı mantar varken ve hatta öldükten sonra bile mantar yapılarında tutuluyor. Bir kısmı ayrışacak. küçük karbon parçacıkları ve oradan ya topraktaki moleküllere bağlanır, hatta bitkiler tarafından yeniden kullanılır. Elbette, karbonun bir kısmı diğer mikroplar veya mantarların kendileri tarafından solunum sırasında karbondioksit olarak kaybolacaktır.”

Amsterdam Vrije Universität’tan kıdemli yazar Profesör Toby Kers ve Society for the Protection of Underground Networks’ün kurucu ortağı şunları söyledi: “Bu makale, mantarların Dünya’nın ekosistemlerinde oynadığı rolü anlamaya yönelik küresel bir çabanın parçası. Mikorhizal mantarların olduğunu biliyoruz. çok önemli ekosistem mühendisleridir, ancak çoğu insan tarafından görülmezler.

Mikorhizal mantarlar, dünyadaki yaşamın çoğunu destekleyen besin ağlarının temelinde yer alır, ancak gerçekte nasıl çalıştıklarını anlamaya yeni başlıyoruz. Hala öğrenecek çok şey var.”

Mikorhizal mantarların toprak karbonu ve diğer besin döngülerindeki rolünü daha ayrıntılı olarak inceleyen bir proje, Sheffield Üniversitesi Biyolojik Bilimler Okulu tarafından yürütülüyor. Özel açık alan deneylerinde simüle edilmiş gelecek iklimlerini kullanan NERC tarafından finanse edilen çalışma, diğer mikroplarla birlikte toprak mantarlarının yeraltı karbon transferindeki kritik rolü ve bunun gelecekteki iklim değişikliğinden nasıl etkileneceği konusundaki anlayışımızı geliştirmeyi amaçlıyor.