Volkanlar ve Yıkım: Wells’in Türkiye’ye Karadan Son Ziyaretinin Hikayesi

1990’ların sonundaki tartışma, işlev bozukluğu ve katıksız kaos nedeniyle çok az uluslararası spor kuruluşu Bobby Gould’un Galler milli futbol takımıyla boy ölçüşebilir.

Gold, hapishane eğitim seanslarını yönetmekten kafası karışmış bir takımın önünde John Hartson ile güreşmeye kadar dört yıllık neredeyse inanılmaz bir komedi dönemini yönetti.

Galler’in 1997’de Türkiye’ye yaptığı son ziyaret onların standartlarına göre bile çılgıncaydı.

Gould ve oyuncuları, o zamanlar her zamanki gibi neredeyse sıfır olan 1998 Dünya Kupası’na katılma umuduyla İstanbul’a geldiler.

Hollanda ve Belçika, G Grubu’nun ağır sikletleriydi, ancak o on yılda Türkiye’deki gibi korku uyandıran çok az deplasman maçı vardı.

Özellikle İstanbul ürkütücü bir atmosferin yuvasıydı; 1993’te Galatasaray taraftarlarının Manchester United’a yaptığı meşhur ‘Cehenneme Hoş Geldiniz’ selamını düşünün.

Gallerli forvet Dean Saunders, 1995-96 sezonunda Gala için forma giydi, ancak uluslararası arkadaşları için Türkiye’nin başkentine ilk ziyareti duyulara bir saldırıydı.

Saunders’ın o akşamki grevdeki ortağı Nathan Blake, BBC Sport Wales’e şunları söyledi: “Diano bunun ne kadar agresif olduğunu biliyordu ve bizi uyardı, ancak saçma sapan şeyler oluyor.”

“‘İngiltere değiliz’ diye düşünüyorduk, bu yüzden o kadar da kötü olmayacaktı, ama aman tanrım! Bu muhtemelen şimdiye kadar içinde bulunduğum en korkunç atmosfer.”

“Isınmak için isyan kalkanlarımızı başımızın üzerine çıkardık.

“Bu tür bir saldırganlıkla, her zaman saldırganlıkla tanışmak isterim. Ben bir Ringland delikanlısıyım, Cardiff’te doğdum, ailem ve arkadaşlarım geri adım atmayan savaşçılar.

“Çılgın bir oyundu ve çok agresif olduğu ve çok agresif olduğu için herkes çok heyecanlıydı.”

Oyuncuların rekabet iştahına dair hiçbir şüphe yoktu ama kafa karışıklığı da vardı. Sonuçta bu Gould’du.

Galler, eski Wimbledon patronunun yönetimi altında o kadar karışık hale geldi ki, Manic Street Preachers bile BBC Radio 1’deki canlı bir program sırasında “Everything Must Go” adlı şarkılarının sözlerini “Bobby Gold Must Go” olarak değiştirdi.

Gould’un alışılmadık yöntemleri, Galler’in en parlak hücum yeteneği olan Manchester United kanat oyuncusu Ryan Giggs’i görevlendirmesinden başlayarak İstanbul’da tam olarak sergilendi.

O zamanlar Galler’in defans oyuncusu ve şimdi ülkesinin menajeri olan Robert Page, kocaman bir gülümsemeyle, “Gigsy o gün sol bek oynuyordu,” diye hatırlıyor.

“Hat boyunca baktığımı hatırlıyorum. Bir yanımda Andy Melville vardı ve sonra soluma baktım ve Gigsy’yi gördüm ve ‘Orada ne yapıyorsun?’ diye düşündüm.” ”

“Bob işleri kendi yöntemiyle yapmayı başardı. Futbol değişti ve gelişti. Bob’un o sırada yaptığı bazı şeyleri ben muhtemelen yapamadım.”

Türkiye ilk sekiz dakikada iki gol atınca Giggs’in deneyi hemen geri tepti.

Ancak, Robbie Savage mükemmel bir uzun menzilli vuruşla eşitlemeden önce Blake’i dar bir açıdan bitirmeye ayarlayan, Page’in mükemmel pası olduğu için Galler hızlı yanıt verdi.

Eski oda arkadaşı Page, “Ah evet, hepimiz Sav’ın amacını biliyoruz” diyor. “Bu konuda susmayacak!”

Daha sonra Saunders, ikinci adam Håkan Score ilk yarıyı 3-3’lük bir skorla bitirmeden önce Galler’e beklenmedik bir liderlik yaptı.

Galler soyunma odasına toparlanmalarıyla canlanmış bir şekilde girdi, ancak Gould, Paul Jones’a yalnızca ikinci şampiyonluğunu vermek için dünyanın en büyük kalecilerinden biri olan Neville Southall’ı değiştirdiğini açıkladığında ruh hali hızla değişti.

Blake, “Nev gitti ve bir şeyler olduğunu anladık,” diyor.

“Diano ve ben birbirimize bakıyoruz ve Deano, ‘O ne yapıyor?’ diyor.” “

“Dünyanın en iyi kalecisi havalandı, Neville’in her zaman Galler için yaptığı gibi oynadı ve derilerimizi kurtardı.

Ve Paul Jones’a saygısızlık etmek yok ama bu taşınması gereken ağır bir yük.Çömezinizi bu kadar zorlu bir teste göndermezsiniz, en iyi silahlarınızı gönderirsiniz.

“Bu kararlara nasıl göz yumuyorsun? Çocuklar bir türlü anlamıyorlar. Belki şimdi Bobby’yle konuşsan, ‘Ah, nedeni buydu, nedeni buydu’ diyebilir.”

Melville, Galler’i 4-3 öne geçirirken skor ikinci yarıda da devam etti ama o andan itibaren deplasman takımı patladı.

Blake, “Siri Hughes ve Di’Anno havalandı ve içeri girenler Rob Edwards ve Lee Jones’du,” diye ekliyor.

“Diano, ‘Bakın, gergin olduklarını görebiliyorsunuz’ derdi, bu bazıları için anlaşılır bir durum çünkü atmosfer gülünçtü.

“Deneyimsizlerdi. Bu, birini derin uca attığınız bir oyun değil. Derin uç var, sonra derin uç var. 15 metrelik bir havuz dibi var ve Pasifik Okyanusu’nun dibi var.”

Maçın atmosferine ayak uydurmakta ve uyum sağlamakta zorlanacakları açıktı.

“Çok mücadele ediyorduk ve sonra oyuncu değişiklikleri bizi ritmimizin dışına çıkardı ve bence hepsi buydu. Gerçekten maçı kazanmak yerine oyunu onlara vermiş gibi hissettik.”

Sokor maçı dört golle bitirerek Türkiye’ye 6-4 galibiyet verirken, Galler soldu ve üç cevapsız gol yedi.

Blake, “Soyunma odasında konuşulanları tartışmayacağım ama volkanlar patladı diyelim” diyor.

“Mideme bir tekme yedim, bu şekilde kaybettim ve kibarım.

“Kendimizi sabote ediliyormuş gibi hissettik. Menajerin takımını sabote ettiği yönündeki oyuncular arasındaki genel his buydu.

“Hiçbir menajerin takımını kasıtlı olarak sabote etmeyeceğini düşünürsünüz, özellikle de onlar bu ülkede zirvedeyken. O çok agresif ve buradan sonuçla ayrılabilirdik, ama duygu buydu.”

“Kazanmak için harika bir pozisyondaydık ama kaybetme şeklimiz utanç vericiydi. Vazgeçtik ve vücudunuzu tehlikeye attığınız zaman sonrasında duygularınızı kontrol etmeniz zor oluyor.”

“Değişiklik olsun diye soyunma odasında bir şey söylemedim. Sadece sustum çünkü birdenbire patladı, aynen öyle. O kadar çok şey oldu ki, gerçekten inanamayarak oturdum.”

Gould 1999’a kadar dayandı ama bu yenilginin sonuçları vardı. Southall için 92 maçın sonuncusu olduğunu kanıtladı.

Wells, 1997’deki o çılgın geceden bu yana ilk kez, 90’ların kargaşasından tanınmaz halde, Pazartesi gecesi Türkiye’ye dönecek.

Büyük bir turnuva için 58 yıl bekledikten sonra, Galler beşte dördüncü olmayı hedefliyor.

Artık böyle maçlar korkutmuyor, 26 yıl önce İstanbul’da olanlar için bile yaralar kapandı.

Page, “İnanılmaz bir deneyimdi” diyor.

Gitmesi zor bir yer olacak ama referans noktamız Hırvatistan’ın Split kenti. [where Wales drew 1-1 in March]düşman kalabalık

“Bu gençlerin o ortamlara maruz kalması iyi oldu. Hırvatistan’da sınavı geçtiler ve Türkiye’de buna hazır olacaklar.”