AI Grief Botları Bir Şeydir, Ama Kederi Daha İyi Hissetmemize Yardımcı Olacaklar mı?

Yeni nesil yapay zeka, yalnızca yas süreçlerimizi değil, tüm yaşam ve ölüm anlayışımızı değiştirmeyi vaat ediyor.

Bu, teknolojinin kendi ölümlülüğümüzün acımasız gerçekliğinden kaçınmaya çalıştığı ilk sefer değil. Farkındalık yaratan yeni girişimlerde, ortalama yaşam süremizi uzatma çabalarına öncülük eden biyoteknoloji şirketlerinde ve hatta Black Mirror’ın çoğu bölümünün tüyler ürpertici anlatımında bunu gördük.

Ancak şimdi sorulması gereken soru, duygusal ve psikolojik olarak yapay zeka “keder botlarını” kabul etmeye hazır olup olmadığımız ve yas tutarken bize gerçekten yardımcı olup olmadıklarıdır.

Mesela ne görüyorsun? sitemize üye olun bodyandsoul.com.au bülteni Bunun gibi daha fazla hikaye.

Keder robotları tam olarak nedir?

Şunu düşünün: Telefonunuzla oturuyorsunuz ve başparmağınız sohbet simgesinin üzerinde geziniyor. Bir sohbete başlamak üzeresiniz, ancak bu hala çevrenizde olan, hala hayatta olan bir arkadaşınız veya aile üyenizle olmayacak… bunun yerine, vefat etmiş birinin dijital versiyonuyla konuşuyor olacaksınız.

Sevdiğiniz kişinin bıraktığı her dijital veri (metin mesajları, e-postalar, sosyal medya gönderileri ve her türlü dijital ayak izi), güç sayesinde hayatta sahip olduklarını taklit eden sanal bir kişilik oluşturmak için bir araya getirilir. yapay zekanın.

İmza ritimleri, tonları ve tuhaflıkları, etkileşimde bulunmanız için yeniden yaratıldı. Bu sadece yas tutmanın yeni bir yolu değil. Hafıza ve bağlantı yoluyla sürükleyici etkileşimli bir yolculuktur.

Bu kulağa fütüristik gelebilir, ancak binaen ile İşle ilgilenen, Çin, ailelere ChatGPT gibi bir yapay zeka programında değerli yolculuklarının dijital kopyalarını oluşturma şansı vermek için yapay zekayı kullanıyor. Veri bilimcisi ve Washington Üniversitesi profesörü Mohamed Ahmed de, yaratıldı “Keder robotunun” kişisel bir prototipi.

Teknoloji kederi nasıl şekillendirecek?

Kaybettiğimiz sevdiklerimizin görüntülerini evimizin mahremiyetine taşımamızı sağlayan, artık modası geçmiş olan fotoğrafçılığın icadından bu yana bile, yas tutmanın yolu teknolojiyle birlikte sürekli gelişiyor. Merhumun Facebook sayfaları hala aşk, özlem ve hatıra mesajlarının yayınlandığı alanlardır. Ölenlere ait sakladığımız fotoğraflar ve videolar, aramızdan ayrılanlarla sürdürmeye çalıştığımız devam eden bağlantıların bir parçasıdır.

Bu nedenle, AI’yı karışıma dahil etmek, gelişen keder yolculuğundaki bir sonraki mantıklı adım gibi görünüyor. Ancak buna rağmen, mevcut uygulamalarımızı geçersiz kılarak, sevilen birinin ölümünden sonra bile ilişkilerin devam edebildiği yeni bir çağı başlatıyoruz.

Griefbot’lar, tek taraflı konuşmalarımızı dijitalleştirerek, özellikle ilk, ıstırap verici kayıp anlarında daha derin ve belki de rahatlatıcı hissettiren bir etkileşim katmanı ekleyebilir. Son bir vedayı kaçırırsanız veya söylenmemiş sözlerin peşini bırakmazsanız, bu robotlar bir serbest bırakma fırsatı – görüldüğünü ve duyulduğunu hissetme şansı – ve kapanış sağlayabilir.

Veya büyükanne ve büyükbabasıyla hiç tanışmamış bir torunun dijital etkileşimler yoluyla bir bağ oluşturabileceğini ve bağını sürdürebileceğini düşünün. Çok kuşaklı ilişkilere yaşam ve ölümün ötesinde yeni bir boyut katıyor.

Keder robotlarının karanlık yüzü

Keder robotlarının rahatlatıcı çekiciliğine rağmen, iyileşmeyi engelleme yetenekleri konusunda haklı endişeler var. Dijital kişiliklerle sık sık “asalak” ilişkiler kurduğumuz bir çağda, bu üzgün robotları antropomorfize etme, gerçek insanlarla karıştırma ve sağlıksız bağlar geliştirme tehlikesi var.

Bu sınırsız dijital bağlantılar, merhumla bitmeyen bir bağı teşvik ederek kederin ve kabullenmenin son aşamasını engelleyebilir mi?

Göz önünde bulundurulması gereken etik ve yasal gizlilik endişeleri de vardır. Ölen bir kişinin özel iletişimini bir ‘keder robotu’ oluşturmak için kullanmak, yapay zekanın neler ortaya çıkarabileceği konusunda endişeleri artırıyor. Ortaya çıkarılan kişisel bilgiler, bölücü görüşleri, gizli sırları veya geçmişteki ihlalleri ortaya çıkarabilir. Bu ifşaatlar, geride kalanların ölen kişiye bakışını önemli ölçüde değiştirebilir ve yas tutma sürecini daha da karmaşık hale getirebilir.

Seance AI, hangi fütüristik “Yapay zeka destekli Ouija tahtası kapatılsın” çağrılarının yanıtı olabilir. Seance AI, kendisini geçici bir duygusal işleme aracı olarak görüyor. Aylık abonelik yerine oturum başına ödeme modelini seçmek, kullanıcıları ölen kişiyle aşırı iletişim kurmaktan caydırır ve onu HereAfter ve Replika gibi uzun vadeli dijital bağlantıları teşvik eden avatar hizmetlerinden ayırır.

AI araçları geliştikçe, “griefbot’lar” tarafından oluşturulan tahminler daha inandırıcı ve güvenilir hale gelecektir. Daha tatmin edici bir veda mı edecekler yoksa yas tutanları daha derin bir boşluğa mı sürükleyecekler belli değil. Griefbot’lar bir dereceye kadar ölüleri hayata döndürebilir, ancak yaşayanların seviyesini yükseltip yükseltmedikleri daha karmaşık bir sorudur.