İletişim şeklimizi değiştiriyoruz

Birini arayıp konuşmak istediğinizde ne yaparsınız? Muhtemelen onları listenizde, rehberinizde veya anlık mesajlaşma uygulamalarında arayacak ve sonra arayacaksınız. Kişi listenizde olmayan birini arayıp konuşmak isterseniz ne olur? Bu durumda, uygun telefon numarasını tuşlamak için tuş takımını kullanır ve ardından o kişiyle konuşursunuz.

Bu bağlamda neden “telefon” terimini kullandığımızı hiç merak ettiniz mi? Bunlar bize, çevirmeli telefonların sahneye hakim olduğu bir zaman olduğunu hatırlatan geçmişin bir kalıntısıdır.

Zil kadranı

Çevirmeli telefon hiç görmemiş (ya da duymamış) olanlar için, bu, farklı numaralara karşılık gelen delikleri olan dairesel kadranı olan bir telefondu. Bu telefonun çevrilmesi gerektiğinde, parmağın aranacak numaraya karşılık gelen yuvaya yerleştirilmesi ve ardından parmak durana kadar saat yönünde hareket ettirilmesi gerekiyordu. Bu hareket sonrasında parmak her bırakıldığında yay, diskin önceden belirlenen bir hızla orijinal konumuna geri dönmesini sağlar. Bu işlem daha sonra aranması gereken her numara için tekrarlandı.

Sistem iyi çalışırken, yedi haneli bir telefon numarasını çevirmek yaklaşık 10 saniye sürüyordu; bu, 1950’lerde hemen hemen normdu. Çok fazla görünmese de daha hızlı bağlantı kurmanın bir yolunu bulmak için çalışmalar zaten sürüyordu.

Hız ihtiyacı

Herkesin her şeyin daha hızlı olmasını istediği hızlı bir dünyada, çevirmeli telefondaki sıfırın yerine dönmesini beklemek bile birçok insanı tedirgin etti. Buna, tüm dünyada numaraların uzadığı ve insanların çok haneli numaraları ülke kodları ve alan kodları kullanarak aramaya alıştığı gerçeğini de ekleyin; numaraları aramanın yeni bir yolunun bulunması kesinlikle an meselesiydi. .

Bu, 18 Kasım 1963’te artık kullanılmayan Bell System’in Amerika Birleşik Devletleri’nde tuşlu telefonu tanıtmasıyla gerçekleşti. O zamanlar tuşlara takıntılı bir ülkede, tuşlu telefonlar ilk olarak Pennsylvania’daki Carnegie ve Greensburg’da ortaya çıktı.

Döner kadran ve basma düğmesi

Döner hatlı telefonlar, aranan numarayı kodlamak için “bağlantı kesme halkası” adı verilen bir dizi darbe kullanır. Bu doğru akım yerel döngü devresi, her numara için özel bir kodlama sistemine göre hızlı bir şekilde bağlanır ve bağlantısı kesilir. Bu, eğitimli operatörlerin uzun mesafeli aramalar yapmasını gerektirir.

Bell Laboratuvarlarındaki araştırmacılar, 1950’lerin sonlarında tuş sesi hizmeti sağlayan Çift Frekanslı Çoklu Frekans (DTMF) teknolojisini geliştirdiler. Her satıra ve sütuna belirli frekanslar atanan sistem, tuş takımındaki her sayı için sesli tonlara sahipti. Kadran, herhangi bir sayıya basıldığında iki frekansın bir kombinasyonunu üretir ve bu da tekniğe iki tonlu, çok frekanslı sinyal adını verir. Anahtarlama merkezi, hangi tuşa basıldığını belirlemek için tonun kodunu çözer.

Yalnızca 10 düğme

Tanıtılan ilk dokunmatik ekranlı telefon, şu ana kadar aşina olabileceğiniz aynı tasarımda ayarlanmış numaralara sahipti. Üst sırada soldan sağa 1-2-3, ikinci sırada soldan sağa 4-5-6, üçüncü sırada 7-8-9 ve alt sırada 0 yer alıyor. 8’den küçüktür.

Ancak ilk tuşlu telefonlarda bizim kullandığımız 12 tuşlu düzen değil, yalnızca bu 10 rakam vardı. 0 sayısını çevreleyen # ve * tuşlarının kullanılmaya başlanması çok uzun sürmedi.

Tuşlu telefonlar iletişim sürecini hızlandırmak gibi istenen etkiyi yarattı. Yedi basamaklı bir numarayı çevirmek için gereken süre yarı yarıya azaldı, bu da insanların numaraları yaklaşık beş saniye içinde çevirebildiği anlamına geliyor. Basmalı telefonlar yavaş yavaş tamamen döner hatlı telefonların yerini almaya başladı.

Akıllı telefonların artık dünyaya hakim olması nedeniyle, bu düğme sistemine sahip özellikli telefonlar ve sabit hatlar bulmak nadirdir. Bununla birlikte, tuşlu telefonun getirdiği tasarım her yerde yaygın hale geldi ve ister ATM ister kapı kilidi olsun, numaralı tuş takımının gerekli olduğu her yerde bulunur. Akıllı telefonlardaki dokunmatik tuş takımları da aynı tasarıma sahip olduğundan tuşlu telefonlar, telefon numaralarını arama şeklimizi kesinlikle değiştirdi.