Madenciler grevi 1984: Bölünmüş madenciler sert grevden 40 yıl sonra buluştu

Savaş sonrası İngiltere'nin en büyük endüstriyel anlaşmazlığının farklı taraflarından iki madenci ilk kez bir araya geldi.

Derbyshire'da çalışan Ian Pyatt, 20 maden ocağını kapatma planı nedeniyle Mart 1984'te greve gitti.

Nottinghamshire'dan Peter Short, ilçede yapılan oylamada grevin reddedilmesinin ardından çalışmaya devam etti.

Ian, 40 yıldır sürdürdükleri ayrılığı kapatma konusunda uzun süre düşündükten sonra Peter'la görüşmeyi kabul etti.

Ian, 20.000 kişinin işini kaybetmesiyle sonuçlanması beklenen maden kapatmalarına karşı çıkmak için greve giden 140.000'den fazla madenciden biriydi. 18 yaşındayken Kuzey Derbyshire'daki Ireland Colliery'de çalıştı.

İşleri ve toplulukları korumak için çalışmanın önemli olduğuna inandığını ve endüstriyel eylem olmasaydı “istedikleri kadar çukurun kapatılmasına yeşil ışık yakılacağını” söyledi.

Ian ilk heyecanını şöyle anlattı: “Bir kimliğe sahip olmak, bir grup olarak, bir bölge olarak greve gitmek güzeldi ve bir arada kalmak önemliydi.”

Greve katılmayanlara “düşmancı” deniyordu; bu, işçi sınıfına ihanet olarak görülüyordu. Ian, daha sonra madenlerin kapatılmasının sorumluluğunun bir kısmını grev sırasında çalışmaya devam edenlerin üzerine yıkıyor.

Hiçbir zaman greve gitmeyen ve kendilerini artık daha güçlü hisseden çocuklara “hiç saygı duymadığını”, çünkü bunu “toplumumuzda olup bitenler açısından son nokta” olarak gördüğünü söyledi.

“Nesillerdir işsizlik maaşı alan ve bunun bir yaşam tarzı olduğunu düşünen insanlar var. Sıfır saatlik sözleşmeler var, daha düşük emekli maaşı alanlar var.”

Peter Short'un komşu Nottinghamshire'daki deneyimleri çok farklıydı.

İlçe için bir bölge oylaması yapıldı ve madenciler ezici bir çoğunlukla çalışmaya devam edilmesi yönünde oy kullandı.

Ulusal Kömür Madenciliği Müzesi'ne göre bunların yalnızca dörtte biri daha sonra ülke çapındaki greve katıldı.

15 yaşından beri çalıştığı Bilsthorpe Pit'te elektrikçi olan Peter bu teklifi kabul etti ancak oylamaya saygı duydu ve çalışmaya devam etti.

“Herkes grevdeyken işe dönmenin hoş olmadığını” ancak demokratik oylama nedeniyle bunun doğru olduğunu düşündüğünü açıkladı.

Ulusal bir oylama olsaydı Nottinghamshire'daki madencilerin greve katılacağına ve sonucun farklı olacağına inanıyor.

Ancak bazı madencilerin hâlâ çalışıyor olması ve polisin kömür dağıtımını koruması nedeniyle sendikanın konumu zayıfladı. Yenilen madenciler 5 Mart'ta işlerine döndüler.

Grevi tetikleyen maden kapatmalar sadece başlangıçtı ve bunu takip eden on yılda çok daha fazlası takip etti. Bunlar arasında doğal gazın enerji santralleri için tercih edilen yakıt haline geldiği 1992 yılında duyurulan 32 adet de vardı.

Artık İngiltere'de derin kömür madeni kalmadı.

Ian, Nottinghamshire-Derbyshire sınırındaki Shirebrook Madenciler Yardım Merkezi'ne ilk ulaşan kişi oldu. Beklerken Bay Short ile doğrudan konuşmayacağını söyledi.

Ayrıca tartışmanın “Tom ve Jerry gibi çevrelerde” gitmesinden duyduğu endişeyi de dile getirdi.

Peter toplantıdan önce biraz daha iyimserdi ve ikisinin de bunu kabul etmesinden memnun olduğunu çünkü “bunun önemli ve iyi bir şey olduğunu” söyledi.

İkisi de odaya girdikten sonra artık el sıkışma olmadı; selamlama soğuktu.

En büyük anlaşmazlık eyalet çapında oylama konusunda kaldı. Peter, önceki yıllarda olduğu gibi madencileri birleştireceğine inanıyordu.

“1972 ve 1974'te başarılı olan iki grevimiz vardı. Her ikisinin de eyalet çapındaki oylamalara bağlı olduğunu düşünüyorum ve olması gerekenin de bu olduğunu düşünüyorum.”

Ancak Ian, Nottinghamshire'daki üretken ocaklarda çalışan ve kapanma riskiyle karşı karşıya olmayan madencilerin yalnızca ücretlerini korumakla ilgilendiklerini söyleyerek buna karşı çıktı.

“Bunun oylamayla ilgili olduğunu düşünmüyorum, sanırım 'iyiyim Jack' durumuydu.”

Daha fazla tartışmanın ardından madencilerin emeklilik skandalı ve siyaset konusunda Peter'ın İşçi Partisi'ni desteklemesi konusunda ortak bir görüşe vardılar.

“İşçi Partisi için kampanya yürütüyor, bir kişi olarak bu konuda onu suçlayamam. Ama saygı duyamayacağım şey, hepimiz grevdeyken onun çalışmayı seçmesi.”

Peter sohbeti şu sözlerle bitirdi: “İkimizin de önemli noktalarda fikrimizi değiştireceğini düşünmüyordum ama gelmen iyi oldu ve sohbetten keyif aldım.”

Gerginlik biraz azaldıktan sonra ikisi de vedalaşıp ayrıldılar. Hala el sıkışma yok ama aynı odada olmak 40 yıldır var olan ayrılıkların kısmen çözülmesi anlamına geliyor.