Dan Kibler'in köşe yazısı: Vahşi Türkiye'nin İzinde – The Stanly News & Press

Geçen gün hindi sezonu için izciliğe gerçekten başlamam gerektiğini düşünüyordum. Kuzey Carolina'nın eyalet çapındaki yabani hindi sezonunun başlaması yaklaşık dört hafta sürecek ve avlanma arazimde en son geyik mevsimindeydim.

Dan Kibler

Biraz endişeliyim, çünkü artık genellikle birkaç kez kiralamama 30 dakika kadar yol kat ettim ve 13 Nisan geldiğinde neyle karşı karşıya kalacağımıza dair bir fikir edinmeye başlıyorum. Ailemde beni 6-6 sezon 12 Nisan'a götürecek kimse yok.

Bu beni sezon öncesi hindi izciliğinin gerçek başarısı hakkında düşünmeye yöneltti – özellikle de sezon öncesi geyik gözlemciliğiyle karşılaştırıldığında. Okçuluk mevsimi gelmeden önce, ağustos ayında ve eylül başında ormanlarda ve tarlalarda onlarca saat geçirmeyen bir geyik avcısı olduğundan şüpheliyim, hatta okçuluk mevsimi gelene kadar başlamayanlarımız durumunda bile. Ekim ayına kadar zaman ayırın.

Boynumda barut ve tüfek mevsimi yaklaşık iki ayı kapsıyor. Hindi sezonu beş Cumartesi günü sürüyor, muhtemelen geyik sezonunun yarısı kadar ve çoğu hindi avcısının, antilop avlarken harcadığı zamanın yarısını tavuk ve tavuk avlayarak harcamadığını biliyorum ve öyle de yapıyorlar. Muhtemelen, karanlık açılış sabahında ormana girmeden önce hindilerin nerede yaşadığını ve hareket ettiğini bilmek, beyaz kuyrukluların alışkanlıklarını bilmek kadar önemli olabilir.

Birkaç hafta önce Raleigh'deki Dixie Deer Classic'te, her yıl olduğu gibi, Grand Slam'de Fred Cox'un hindi çağrı kulübesine, görünürde yıllık yıllık çağrımı satın almak ve onun muhteşem çağrılarından birine sahip olmanın hayalini kurmak için rastladım. Satıyor – 2012 yılında Ulusal Vahşi Hindi Federasyonu Kongresi'nde kanat kemiği bölümünü kazandı.

Hindi avlamak hakkında konuşmaya başladık. Cox, Rockingham County'deki Reidsville'de yaşıyor; burası, büyük paralar ve büyük yiyiciler açısından Kuzey Carolina'nın en iyi ilçesi olabilir; Her ikisinden de bolca var. Sezon öncesinde ormana girme ve ne araması gerektiği konusunda bazı özel fikirleri vardı.

Cox, “Hindi çizilmesinin olduğu alanları arıyorum, izleri arıyorum, ancak yeni çizilmelere güvendiğim kadar buna da güvenmiyorum” dedi. “Sezonun başlangıcına yakın, (gün ışığında) dışarı çıkıp hindinin tıka basa yediğini duyup duyamayacağımı göreceğim.”

Taze kaşınma, kuşların bir alanı kullandığına dair 1 numaralı ipucudur. Hindiler ormanda yavaşça dolaşırken bir ayağını, sonra diğerini uzatarak yaprakları geri çekiyor ve toprağı açıkta bırakıyor. Bu onların toprak yüzeyinin üzerinde veya altında bulmayı sevdikleri fındık ve larvaları aramalarını çok daha kolay hale getirir. Çoğu zaman, çizilen alanların belirli bir şekli olmaz, ancak çoğunlukla üçgenler şeklinde görünürler ve “nokta” bu alanların ilerlediği yönü gösterir.

Eski ağaç kesme yollarına, tarla kenarlarına ve özellikle önceki sonbaharda meşe palamutlarının bol olduğu meşe düzlüklerine bakın. Bunlar hindilerin ilkbaharda kullandığı alan türleridir. Gulyabaniler eski yöntemleri severler çünkü potansiyel eşleri onları uzak mesafelerden görebilir ve daha açık alanlarda biraz daha iyi beslenirler.

Kumlu alanlar ve saha kenarları parkur aramak için harika yerlerdir. Tavuğun yolu ile büyük devin yolu arasındaki fark açıktır; İzinin dördüncü ayak parmağının (geriye dönük olan) kumda veya toprakta belirgin bir şekilde görüntülenmesi pek olası değildir. Beyaz kuyruklu antilop gibi, hindi yiyenler de o kadar ağırdır ki genellikle “topukları” üzerinde daha fazla ağırlıkla yürürler – arka ayak parmağı çok belirgin olabilir, hindi yiyen gençlere bile “jake” denir.

Önemli not: Kış sonu sürüleri dağıldıktan sonra yabani hindiler öncelikli olarak belirlenmiş alanlarda ikamet edecek ve günlük uçuşları onları farklı zamanlarda da olsa aynı yerlerden geçirebilecektir.

Geçtiğimiz sezonların çeşitli zamanlarında hindilerin bir alanı düzenli olarak kullandığına dair kesin bir işaret bulmayı başardım: toz zerreleri. Bunlar, hindilerin böcekleri tüylerinden silkelemeye çalışarak toprağı rahatsız ettiği yumuşak toprak veya kumdaki çanak şeklindeki çöküntülerdir. Bunlar genellikle tavukların bir bölgede bulunduğunun işaretleridir, ancak Nisan ayında tavuklar nadiren yiyicilerin hoş karşılanacağı mesafenin dışına çıkar. Bir not daha: Hindiler en çok toz almayı ilk beslenme rotasını bitirdikleri öğle vaktinde yaparlar. Pek çok toz alma alanının bulunduğu bir bölgede sabah 8'de hindi bulunmayabilir, ancak öğlen ile öğleden sonra 2 arasında geri gelindiğinde bir şeyler görme şansı çok daha yüksektir.

Geyik ararken kullandığım kadar, hindi ararken de iz kameralarını kullanıyorum. Bunları, kameraların hindileri nispeten uzak mesafeden yakalayabildiği açık alanlara kurdum ve takip kameraları, hindilerin ne zaman geçtiğini size söyleme konusunda harika bir yeteneğe sahip.

Cox, geçmiş sezonlarda hindilerle karşılaştığı yerlerde güvenlik kameralarını kullanacak.

“Kurduğum ve izlediğim birkaç güvenlik kameram var” dedi. “Örneğin geçmiş yıllarda hindilerin bir tarlaya nereden girdiğini biliyorsam, aynı model olup olmadığını görmek için (kamera) kurarım. Ama onun dışında pek kullanmıyorum.”

Ben diğer tarafa yaslanma eğilimindeyim. Kameralarımın Mart ortasına kadar hazır ve çalışır durumda olmasını istiyorum. Geçen sezon çok sayıda kazıyıcı veya hindi gördüğüm bölgelerde bunlardan dört veya beş tane olacak. Hindilerin bir alanı nerede ve ne zaman kullanabilecekleri konusunda size bir fikir vermenin yanı sıra, geyik avcıları için yaptığının aynısını hindi avcıları için de yapacaktır: yerel sürünüzün tavuklar, krikolar ve yiyiciler açısından nasıl olduğunu bilmenizi sağlar. ve büyük yiyiciler. Birkaç yıl önce kameralarda sakallı bir tavuğu birkaç kez görmüştük. Sezon boyunca onu hiç görmedik.

Geyik stantlarımdan birinin yakınındaki kameramı ormandaki meşe düzlüğündeki bir yiyecek alanına bakmak yerine çevirdiğimden bu yana üç ya da dört yıl geçti. Sezon açılışına yaklaşık bir hafta kala, yiyecek alanının güneydoğu köşesinde her sabah kamerada iki etobur görünmeye başladı. Sezon açılışından önceki perşembe sabahı yapılan son kamera kontrolü, her sabah 7 ile 7:15 arasında iki gurmenin ortaya çıktığını ortaya çıkardı. İkisi de büyük patronlardı ve göreve başlama sabahı saat 6:47'de onlardan birini omzumda taşıyordum. 22 pound 5 ons ağırlığındaydı ve 35 yıldır hindi kovalamanın en büyüğüydü. İkincisi, arkadaşı debelenirken kaçtı; Oğlum ertesi açılış sabahı 100 metrede onu öldürdü: 24 pound, 12 ons.

Keşfetmenin son ve en iyi yolu gün doğmadan ormana girip dinlemek.

Cox, “Sezon yaklaşırken dışarı çıkıp hindilerin yutkunma sesini duyup duymayacağıma bakacağım” dedi. “Ama sezondan önce hindi çağırma. Yanımda karga ya da baykuş sesi bile taşımıyorum. Sadece oturup dinliyorum.”

Bunu genellikle sezon açılmadan iki gün önce yapıyorum. Her yönden uzak sesleri duyabileceğim yüksek bir yere çıkmaya çalışıyorum. Araziyi o kadar iyi biliyorum ki, gün ışığında veya kısa bir süre sonra bir kuş ötüşü duyarsam, yerini yaklaşık bir veya iki dönüme kadar daraltabilirim. Uçmadan önce ağaçlardaki tavukların seslerini dinlemekten zarar gelmezdi ve birkaç dakika daha kalıp levrek yiyenlere nasıl yaklaştıklarını görmekten zarar gelmezdi.

Yanlışlıkla bir kütüğün veya kütüğün üzerine oturup dinlemeye başlarsam ve 100 metre ötemde bir hindi sesi duyulursa, oradan olabildiğince çabuk sürünerek çıkmaya çalışırdım. Beni görüp başka bir yerde yaşamaya karar vermesini istemiyorum. İki sezon önce, bir kütüğün arkasında olmak için yaklaşık 20 metre kadar yüzüstü sürünüyordum, bu yüzden arkama konan birkaç tavuk orada olduğumu bilmiyordu. Dev benden yaklaşık 75 metre uzakta onlara doğru uçtuğunda, biraz korunaklı olduğum bir ağaç kesme yoluna ulaşana kadar diğer yöne doğru 25 metre süründüm ve Dodge'dan çıktım.

Bu nedenle, önümüzdeki birkaç hafta boyunca kuşların avlanma alanınızı nerede kullandığını öğrenmek için birkaç saat, belki de on iki saat harcayın. Elbette bir gulyabaniyi yenmek başarının garantisi değil ama en azından sol alanda oturmak yerine oyunun içinde olacaksınız.

Dan Kibler, 1985'ten bu yana Winston-Salem Journal'ın açık hava editörü olarak ve daha sonra 2021'de emekli olana kadar Carolina Sportsman dergisinin yönetici editörü olarak açık havada çalıştı.