Biyobozunur plastik okyanusta ayrışmaz

Açık erişim dergisi PLOS ONE’da Sarah Jane Royer ve California Üniversitesi, San Diego’daki Scripps Oşinografi Enstitüsü’nden meslektaşları tarafından yapılan yeni bir araştırmaya göre, yaygın olarak kullanılan kompostlanabilir plastik, deniz ortamlarında en az 14 ay boyunca değişmeden kalıyor. Çalışma, kontrollü bir endüstriyel ortamda (PLA) kompostlanabilen tekstil malzemeleri ile doğal ortamlarda biyolojik bozunmaya uğrayabilenler (selüloz bazlı tekstiller) arasındaki farkı vurgulamaktadır.

Petrol bazlı plastik atıkların okyanusta birikmesi ve kalıcılığı, deniz yaşamının karşı karşıya olduğu en büyük çevre sorunlarından biridir. Okyanusa giren atılmış su şişeleri gibi makroskobik plastikler orijinal hallerinde onlarca yıl dayanabilir; Mikroplastik adı verilen mikroskobik parçalara ayrıldıklarında bile biyolojik olarak parçalanmazlar, ancak okyanuslara nüfuz eden sindirilemez kirleticiler olarak kalırlar.

Son yıllarda, petrol bazlı plastiklerin yerini alacak alternatifler geliştirilerek, plastik ürünlerin üretiminde fosil yakıtların kullanımı azaltılmakta ve kompostlama yoluyla çöpe atıldığında çevre dostu bir atık ürün elde edilmektedir.

En popüler alternatiflerden biri, şekerlerin ve nişastaların fermantasyonundan türetilen bir laktik asit polimeri olan polilaktik asittir (PLA). PLA, çok büyük kompost yığınlarında bulunan yüksek sıcaklıklarda tekrar laktik aside ayrışır; Ancak, soğuk koşullarda bunu güvenilir veya hızlı bir şekilde yapmaz.

Doğal bir deniz ortamında PLA’nın kaderini incelemek için yazarlar, PLA örneklerini yağlı malzemeler, selüloz bazlı malzemeler ve selüloz bazlı ve yağlı malzemelerin bir karışımı ile birlikte kıyıdaki kafeslere daldırdılar. Kaliforniya, La Jolla açıklarında sular. Numuneler, parçalanma kanıtı için haftalık olarak kontrol edildi ve birkaç saat sonra okyanusa geri verildi.

Yazarlar, selüloz bazlı malzemenin bir ay kadar kısa bir sürede hızla bozulduğunu bulmuşlardır. Laboratuar kimyasal analizi, selülozun basit mekanik aşınmayla değil, karbondioksit üretimi yoluyla biyolojik süreçlerle büyük ölçüde parçalandığını doğruladı. Buna karşılık, ne yağ bazlı, ne karışım ne de PLA bazlı plastikler, deneyin 14 ayı boyunca bozulma belirtileri göstermedi.

Royer, “Sonuçlarımız kompostlanabilirliğin çevresel bozulma anlamına gelmediğini gösteriyor” dedi. “Biyobozunur plastiklerden biyobozunur plastikler olarak bahsetmek yanıltıcıdır çünkü çevrede bozunan bir malzeme algısını iletebilir. PLA bazlı plastikler, yağ bazlı plastiklere kompostlanabilir alternatifler olma potansiyellerini gerçekleştirmek için uygun şekilde kontrol edilen tesislerde kompostlanmalıdır. .

Yazarlar ayrıca şunu da ekliyor: “Bu çalışma, doğal çevre koşullarında ve kontrollü kapalı sistemlerde farklı malzeme türlerinin (doğaldan tamamen sentetik ve biyomateryallere) biyobozunurluğunun karşılaştırılabilirliğini ele alan birkaç öncü çalışmadan birini temsil ediyor. Bu çalışma, testlerin standardize edilmesi ihtiyacını gösteriyor. PLA gibi biyolojik olarak parçalanabilir veya biyolojik olarak parçalanabilir olarak tanıtılan malzemelerin aslında doğal bir ortamda biyolojik olarak parçalanıp parçalanmadığı konusunda bilgi için. Bu durumda, mikrofiber plastik kirliliğinden endişe duyan tüketiciler, satın aldıkları malzemeler hakkında bilgili, bilgili ve farkında olmalıdır.”