Durum: Bahar yaklaşırken “Çekme” güçlü
Wolf Hills’te bulabildiğim kadar yükseğe tırmanıp indikten sonra kendimi biraz daha iyi hissettim.
Bana neden öyle dediklerini sorma. Bu küçük engebeli çıkıntılar ve dik oyuklar grubu, Appalachian Dağları’ndaki herhangi bir yere çok benziyor. Bir zamanlar burada kurtlar olmuş olabilir, ama bu çok uzun zaman önce olabilirdi, bu yüzden onlara o zaman isim verilmiş ve isim kalmış olabilir.
Bu bölgeye haritada baktığımda, her zaman, eğer bir şey varsa, bu ülkenin çoğundan daha karmaşık görünüyor. Bunun çılgınca olduğunu biliyorum ama her zaman Tanrı’nın elektrikli bir karıştırıcı alıp tüm bunları ıslakken karıştırıp sonra kurumaya bırakmış olabileceğini düşünmüşümdür.
İçinde yürüdüğünüzü hayal edin.
Artık burada olduğuma göre, fantezi krallığımı iyi bir şekilde görebiliyordum. Arkama yaslanıp dünyayı seyredebilir ve her şeyin benim olduğunu düşünebilirdim, ki bir şekilde öyleydi ama gerçekte değil. Tanıyabileceğim başka bir ruh yoktu. Burada başka hack görmedim. Ortasında olduğum binlerce dönümlük arazi (kağıt üzerinde) bir yerlerdeki büyük bir şirkete aitti, ama şimdilik ve bugün aksini düşünebilirim.
Bugün burada yaptığım şeyin nedeni, hikayemizin merkezinde yer alıyor. Tabii ki esas olarak hindi hakkında ve çoğunuzun “Evet, anlıyorum” der gibi başını salladığını görebiliyorum. Gamemaster’ın ilkbaharda hindi avlayabileceğinizi söylemesinin üzerinden yaklaşık bir ay geçti. Ama buradayım çünkü dışarı çıkıp etrafa bakma ihtiyacı hissettim, tıpkı son 40 yıldır (veya daha fazla) dışarı çıkıp hindilerimi avlama ve keşfetme ihtiyacı hissettiğim gibi. “Bulutlama” olarak adlandırdığım şey bu. Bu ara sınav -kışın balık tutma mevsiminden sonra ama baharda sürahi çılgınlığı başlamadan önce- dışarı çıkıp bir şeyleri kontrol etmek, yeni yerlere bakmak ve eskiyi tanımak gibi bir çekişme var.
Biliyorum, muhtemelen birçoğunuz için bir anlam ifade etmiyor. Seni suçlamıyorum. Bazen bana mantıklı gelmiyor. Ancak bugün ve bu saat boyunca, deniz seviyesinden 3280 fit yükseklikte haritanın gösterdiği şekilde otururken baharın ilk günlerindeki tüm güneşi içinize çekmeye karar verdim.
Bu sabah hava 38 derece, güneş güçleniyor ve harika hissettiriyor. Çok fazla rüzgar yok ve burada çok uzun süre oturursam muhtemelen uykum geleceğini biliyorum ama sorun değil. Kendimi şimdi çok güzel görünen eski bir kestane ağacının kütüğüne yaslarken biraz uyukladım.
İlk olarak, etrafımda olup bitenlerin bir değerlendirmesini yapmalıyım. 30 yarda altımda gri bir sincap koşuyor ve daha birkaç hafta önce küçük köpekle benim onun peşinden nasıl koşacağımızı düşünüyorum. Büyük bir ağaçkakan uçar ve yakındaki bir çekirge ağacına ölü bir dala vurmaya başlar. Onları izlemeyi her zaman sevmişimdir. Çok büyükler, renk ve ses olarak çarpıcılar ve tuhaf, ürkütücü çağrıları çok uzaklara gidiyor gibi görünüyor ve aslında hindilerin onları yutmasına neden oluyor.
Şimdi hindileri düşündüğümde, son zamanlarda bu civarda hiç hindi var mı diye merak ediyorum. Burada biraz eski bir kış tırmalamasının geçtiğini gördüm ama pek iç açıcı değildi. Tanıdığım eski bir hindi avcısını düşünüyorum, şimdi uzakta, hindiyi tırmalamaya gelince, “Sıfırdan sos yapmak çok zor!”
Bu genel alanda hindi olabileceğini biliyorum ama burası engebeli, dağlık bir ülke. Bu, çiftlik hindileri olarak düşündüğüm şeyle aynı değil. Verimli bir yiyecek kaynağı için burada toplanmayacaklar ve günün büyük bir kısmını onları görebileceğiniz yeşil tarlalarda dolaşmayacaklar. Bunlar dağ hindileridir: akıllıca yaşarlar, yiyecekleri genellikle aşırı derecede bol değildir ve çok seyahat ederler. Bu nedenle onları bulmak zordur.
Çoğu zaman olduğu gibi, tam uykum gelmiş ve düşler alemine geçmek üzereyken, uzaklardan sessiz bir ses duyuyorum. Uyandım, zihnim tüm olasılıklar üzerinde yarışıyordu. Yutuyor muydu? Hangi yönden geldi? Sadece hayal mi ettin? Neden uyanık kalmadın? Birkaç dakika sessizce oturdum ve başka bir uğultu duymayı umarak tüm bunları düşündüm.
Sonunda, hareket etmeye, ayağa kalkmaya ve eklem ve sırt ağrısını hafifletmeye hazır olduğumda bunu duyuyorum. Ahlaksız, vahşi bir hindiyi yer. Yakın değil ve ulaşması zor olabilir ama duydum ve en azından benim genel posta kodumda var.
Kendimi eskiden olduğum avcı olarak görmesem de, bir hindi avcısının azim ve iyimserliğini düşünüyorum.
İnatçı yaşlı bir adamdan Gobbler’ın sesine kadar olan o uzak yodel, beni bu vahşi yere geri getirmeye yeterli olacaktır. Ne ondan ne de yakınlarından bir daha haber alamayabilirim. Onları ve hatta büyük üç parmaklı izlerini bir çamur çukurunda asla göremeyebilirim. Ama onları avlamak ve bu kayalarla kaplı tepeleri elimden geldiğince itmek için geri döneceğim.
Kendimi “çekilmiş” hissettiğimde gitmeliyim.
“Guns & Cornbread”, Fayette County, Virginia’da yaşayan Larry Case’e ait. Ona [email protected] adresinden yazabilirsiniz.
