görüş | Erdoğan neden düşmanlarına birdenbire nezaketle davranıyor?

Şimdi, bunların hepsi değişiyor gibi görünüyor. Ukrayna’daki savaş, büyük güçler arasındaki rekabetin canlanması ve ABD’nin bölgede küçülmesi ile motive olan Ortadoğu ülkeleri, rejimlerini sağlamlaştırıyor ve birbirleriyle olan gerilimleri azaltmaya çalışıyorlar. Türkiye bir istisna değildir. Ankara, geçtiğimiz yıl boyunca bölgesel başkentlere sessizce elçiler göndererek eski düşmanlarıyla ilişkilerini normalleştirmeyi teklif etti.

Türkiye ve İsrail duyurmak Geçen hafta, on yılı aşkın çalkantılı ilişkilerden sonra büyükelçileri yeniden atadılar. Şubat ayında Erdoğan seyahat ettim Türk medyası Muhammed bin Zayed’i, Muhammed’in bilindiği gibi, Türkiye’nin baş düşmanı ve başarısız 2016 darbe girişiminin sponsoru olarak tasvir etmesine rağmen, Birleşik Arap Emirlikleri Veliaht Prensi Muhammed bin Zayed Al Nahyan ile görüşmek üzere Abu Dabi’ye gitti. 2018 yılında gazeteci Cemal Kaşıkçı Aktar Dava, soruşturmayı etkili bir şekilde halı altına alan ve böylece Erdoğan’a izin veren Suudi Arabistan’a döndü. ziyaret etmek Riyad’a ve Veliaht Prens Muhammed bin Salman’ı kucaklayın. Ankara da var heyet göndermek Mısır’a, Türkiye’nin Müslüman Kardeşler’e verdiği desteğin ve onun Libya savaşına karışmasının yol açtığı zararı onarması için.

Erdoğan’ın elbette bir zamanlar hakim olmayı umduğu rejimlerle arkadaş olmak istemesinin kendi kişisel nedenleri var. 2023 genel seçimleri öncesinde, Türk lider her zamankinden daha savunmasız görünüyor. Birleşik bir muhalefet ve durgunluk içindeki bir ekonomi ile popülaritesi de öyle. düşüş içerisinde. Türkiye devlet kasası neredeyse boş. Lira düşüyor, enflasyon %80 civarında. Erdoğan’ın ülke üzerindeki sıkı denetimine rağmen yeniden seçilme şansı belirsiz. Başkan, başta zengin Körfez ülkeleri olmak üzere eski düşmanlarla dostluk kurmanın, seçimlere kadar ilerlemesini sağlayacak çok ihtiyaç duyulan parayı getireceğini umuyor. iflas riski kim görünüyor ödemeler dengesi krizi.

Siyasette belki de en dramatik darbe şimdi Ankara’da ipucu Şam’da rejim değişikliği için yıllarca lobicilik yaptıktan ve ülkenin kuzeyindeki silahlı muhalif grupları destekledikten sonra, Suriye’deki Beşar Esad rejimiyle görüşmeye bile hazır.

Şam ile ilişkileri onarmak finansmanla ilgili değil. Her şey ülkelerindeki milyonlarca mültecinin varlığına kızan Türk seçmeni memnun etmekle ilgili. Türk muhalefeti uzun süredir Suriye ile ilişkilerin normalleştirilmesi çağrısında bulunuyor ve bunun Suriyeli mültecilerin gönüllü geri dönüşüne yol açacağını öne sürüyor. Şimdi Erdoğan, rejimden kaçan milyonlarca Suriyelinin ülkelerine geri gönderilmesini teşvik etmek için adımlar atarak bu kervana atlıyor.

Aslında, böyle bir dönüşün gerçekleşmesi olası değildir. Esad rejimi kendini gösterdi Güvenli iade koşullarının onarılamaması veya garanti edilememesi. Türkiye’de 4 milyon rejim karşıtı Suriyeli ve hala sınırlarında milyonlarca Suriyeli ile Ankara, Suriyelileri belirsiz bir geleceğe döndürmeyi, muhalefet ve rejim arasında bir uzlaşmaya zorlayamaz. Ancak seçimlerden önce önemli olan gerçeğin aksine geri dönme sözüdür. Erdoğan, Şam’la herhangi bir anlaşmadan bahsetmenin, Suriye politikasına yönelik yaygın eleştirileri ortadan kaldıracağını umuyor.

Erdoğan’ın bölgesel gerilimi azaltma manevrası mali açıdan meyvelerini vermeye başladı. Türkiye’nin merkez bankası rezervleri bunu gösteriyor. bilinmeyen artış Yılın başından bu yana 17 milyar dolardan fazla. pazarlar spekülasyon yapmak bu oldukça fazla Rusça Ve Körfez parası – bu daha fazlası gelmek. NATO müttefikleri, Ankara’nın Rusya’ya yönelik ekonomik yaptırımları atlama ve Vladimir Putin rejimine bir yaşam çizgisi sağlama kararından memnun olmasa da, onaylamadıkları konusunda büyük ölçüde sessiz kaldılar. Türkiye’nin Karadeniz’in açılışındaki stratejik konumu, Ukrayna’nın öz savunması için kritik öneme sahiptir. Batı’nın istediği son şey Erdoğan’ı kızdırmak ve onu Kremlin’e doğru itmek.

Erdoğan’ın diplomatik saldırısı taktiksel olarak zekice ama bu, kendi zavallı içindekilerin farkında olmasıyla motive olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Türkiye’nin otoriter duruşuna rağmen seçim sistemi hala rekabetçi. Seçmenler, yaygın enflasyon, kaotik ekonomik kötü yönetim ve ülkenin genel gidişatından memnun değiller. Döviz girişi ekonomik bir felaketin önlenmesine yardımcı olabilir, ancak sonunda Putin, Esad ve Muhammed bin Salman Türkiye seçimlerinin sonucunu belirleyemez. onun vatandaşları.

Şimdiye kadar, Erdoğan’ın daha iyi bir yarın elde etme yeteneğine ikna olmamış görünüyorlar.