Her James Bond filmi en kötüden en iyiye doğru derecelendirilir

Uzun zamandır beklenen ve gecikmeli yayın ölmek için zaman yok, Daniel Craig’in son 007 filmi (ve tartışmasız en bölücü filmi), yaratıcılarının Bond’la daha önce başa çıkmanın bu yinelemesini görmek istediği “ya olursa…” senaryolarının bir kontrol listesinden geçen yaklaşık üç saatlik bir duygusal destandır. imzalar. Yapımcıların çoğunlukla tatmin edici İstek Listelerine verdikleri samimi, karakter öncelikli yaklaşım, standart Bond’da daha önce gelenlerin çoğuna rakip olan bir ölçek duygusuyla geliyor.

Kendinden emin ve yenilikçi bir görsel parıltıyla yürütülür, ölmek için zaman yok Çok emekli (ve çok perili) bir Bond’u hizmete yeniden sokar. Bond hedefine ne kadar yaklaşırsa, nihai görevi o kadar tehlikeli hale gelir ve Bond’un kaderi ve dünyanın kaderi, biraz hayal kırıklığı ve kazanılmamış bir sonuç da olsa trajik bir şekilde trajik bir şekilde bir araya gelir. Ancak yol boyunca, rolündeki tarihi görev süresi tamamlanmamış olan ikonik casusun kalan tüm yönlerini keşfederken Craig’in daha önce hiç görülmemiş performansının çiçek açmasını görüyoruz. Craig’in kendini her sahneye adamış olduğu, müstehcen ve abartısız bir performans. Rami Malek’in kötü adamı “tamam”, ne korkunç ne de harika ama Bond’u sofistike bir işkence aleti kullanmadan öldüren tek kötü adam olarak unutulmaz. (İronik olarak, casus oyununda yaklaşık 60 yıl sonra, 007’nin lazerleri tarafından çekilmedi veya bölünmedi, daha çok bir tabancadan gelen şanslı atışlar.)

Bu “tartışmalı” bitiş, acı tatlı ve az pişmiş hissettiriyor, ancak asla çok cesur değil – öyle görünüyor. ölmek için zaman yokCraig’e Bond ikonlarıyla dolu ve onun ne kadar özel olduğunu artıran, yepyeni, canlandırıcı anlarla dolu uygun (ve bazen de komik) bir veda vermek için elinden geleni ardına koymadan hiçbir taş bırakmayın. Gerçekten Craig’in smokin zamanıydı. (Phil Perillo)