Kuzey Kore’nin ‘Doom Oteli’nden ender fotoğraflar

Kuzey Kore, Pyongyang’daki son derece tuhaf Ryugyong Oteli, dünyanın boş olan en yüksek binalarından biridir ve İngiliz Simon Cockerell, şimdiye kadar içeri girmesine izin verilen iki Batılıdan biri olabilir.

Bir tur rehberi olarak keşiş eyaletini yaklaşık 200 kez ziyaret ettikten sonra, kişisel bir bağlantı Cockerell’e piramitlerin tuhaflıkları hakkında fikir verdi. Beton devinin içinde devasa boşluğu yakalayarak çektiği bir dizi fotoğraf 9news.com.au ile paylaşıldı.

Bazıları tarafından tuhaf mitolojisi nedeniyle “Doom Oteli” olarak adlandırılan Cockerill, 350 metrelik benzersiz yapıyı “kendine özgü bir ülke için bile çok özel” olarak tanımladı.

Kanada, Toronto’dan telefonda Cockerill, devasa avlu tabanından sivri kuleye kadar otel içindeki ender yolculuğunu hatırladı ve ayrıca bina hakkında genellikle yanlış bildirilen bazı “gerçekleri” çürüttü.

Çok sayıda uluslararası medya makalesi, binanın 105 katlı olduğunu iddia ediyor, ancak Cockerill’e göre bu kat yüksekliği yanlış.

Onu, Pyongyang’ın “muhteşem” bir manzarasını sunan en tepedeki çarpıcı ama kusurlu gözlem güvertesine götüren asansör 99 numarada durdu.

Cockerill, “Bu bir inşaat asansörüydü,” diye hatırlıyor, “esasen bir asansör operatörü tarafından çalıştırılan büyük bir tür ahşap kutu.”

Basılacak bir dizi alt düğme yoktu.

“Sadece hızlandırdık ve çok uzun sürdüğünü hatırlıyorum. Bu benim de beklentim olabilirdi ama muhtemelen çok uzun sürdü.”

Cockerell, kulenin tepesindeki koni şekli nedeniyle, gözlem güvertesine ulaşmak için yalnızca bir asansörün yer olduğunu söyledi.

“Binadaki insanlardan bu gözlem güvertesine erişim talebinin çok büyük olacağını, ancak gözlem güvertesinin küçük tarafta olduğunu belirttim” dedi.

“Bara yer yok, aslında hiçbir şeye yer yok. Görünüşe göre bunun ne kadar popüler olacağını gerçekten düşünmemişler.”

Ryugyong Oteli asla açılmayabileceğinden, bu pratik hesaplamanın önemli olup olmadığı başka bir konudur.

Güney Kore’nin 1988 Olimpiyatlarındaki zaferine yanıt olarak, proje Kuzey Kore’nin hırsını ve gücünü göstermeyi amaçlıyordu. Ancak, tamamlanmasını imkansız kılan uzun kesintiler ve komplikasyonlar vardı.

İnşaat 1987’de başladıktan sonra, işçilerin mevcut yönetici Kim Jong Un’un rahmetli babası Kim Jong Il’in vizyonunu nihayet tamamlaması kırk yıl sürdü.

Sovyetler Birliği’nin çöküşü ve Kuzey Kore ekonomisinin kötüleşmesi, projenin 1992’de terk edilmesine yol açtı. Projeye 16 yıl ara verildi ve inşaat nihayet 2008’de yeniden başladı.

Kuzey Kore şehir planlama uzmanı Singapurlu mimar Calvin Chua, 9news.com.au’ya otelin “son derece anıtsal” olduğunu ve büyüklüğü ve piramidal şekli nedeniyle Pyongyang’da etkileyici bir konuma sahip olduğunu söyledi.

“Son derece etkileyici” dedi, “ölçeği açısından etkileyici.”

Chua, otelin bir piramit şeklinde inşa edilmesi gerektiğini, Kuzey Kore’nin uygun fiyatlı çeliğe erişimi olmadığı için tek seçeneğin beton olduğunu açıkladı.

“Betonarmeden bir gökdelen inşa ettiğinizde, onu sabit tutmanın tek yolu bir piramit şeklindedir.”

Kuzey Koreliler, beton üretimi için hammadde çıkarmak amacıyla nehirlerini taradılar, ancak süreç pahalıydı. Ve Sovyetler Birliği çöktüğünde, Pyongyang önemli bir yardım ve yatırım kaynağını kaybetti. İnşaat çalışmaları durma noktasında.

Cockerell, 2002 yılında Koryo Tours şirketi ile Kuzey Kore’yi gezmeye başladı ve bitmemiş binanın şekli ve devasa beton çerçevesi karşısında hemen büyülendi.

“Bu konuda Kuzey Koreli bir şey var” dedi.

“Asla mümkün olmayacağını bildiğim için, çoğunlukla şaka olarak, ziyaret etmeyi isteyip durdum.”

On yıl sonra Cockerell, Çin’de çalışan bir Kuzey Koreli ile tanıştı ve bu adam bir ziyaret ayarlayacak bağlantılara sahipti.

Sonunda, bir gün Cockerell, ziyaretin devam edeceğini söyleyen bir telefon aldı, ancak “burası Kuzey Kore, bu yüzden asla gerçekten onay alamazsınız.”

“Kuzey Kore’nin klasik yanıtı, ‘Belki başka bir zaman’ şeklindedir ve bu, ülkeyi yalnızca bir kez ziyaret eden insanlar için klasik bir ifadedir. Cockerell, tam anlamıyla gerçekleşene kadar asla onaylanmadı” dedi.

Ama aslında, tur operatöründen bir meslektaşı ve küçük bir yerel grup tarafından kuşatılmıştı.

Binaya aynı zamanda hem fütüristik hem de retro bir hava veren metal ve cam kaplamanın arkasında büyük bir boşluk vardı.

beton vardı. Etraflı.

Cockerell, tozsuz, “oldukça temiz” ve “oldukça iyi durumda” devasa beton zemin plakalarını, platformları ve sütunları tanımlayarak “Çıplaktı” dedi.

Zemin kattaki üç büyük, mağaramsı lobi alanını keşfetti. Bu üç kanadın her biri gökyüzüne 75 derecelik bir açıyla eğilir ve ikonik konik tepeyi oluşturmak için birleşir.

En üstteki görüntüleme platformu, şehirdeki diğer tüm binalardan çok daha yüksektir. Ancak 330 metre yüksekliğindeki otel, günümüz standartlarına göre mütevazı ve dünyanın en yüksek 100 binası arasında öne çıkıyor.

Güney Kore, Seul’de 2017’de tamamlanan etkileyici 554m Lotte Dünya Kulesi, şüphesiz Kim Hanedanlığı için bir acı kaynağıydı ve Ryugyong Oteli’ni gölgede bıraktı.

Seul’deki gökdelen, dünyanın en yüksek beşinci binası ve Dubai’deki 828 metre yüksekliğindeki Burj Khalifa’nın yaklaşık üçte ikisi yüksekliğinde.

2012’de Alman lüks otel grubu Kempinski, Ryugyong’u devralabilir gibi göründü, ancak daha sonra geri adım attılar.

“Bu büyüklükte bir otele ihtiyaç var mı? Hayır, dedi Cockerell.

“Mantıklı bir şekilde otel olarak mı tasarlandı? Görünüşe göre hayır,” diye ekledi, 3.000 odalı bir oteli yönetmenin aşırı maliyetlerine dikkat çekerek.

Binanın daralan şekli, en pahalı odaları için en üst katlarda yer isteyen otellerle de çelişiyor.

Cockerell, bazı medya kuruluşlarının Kuzey Korelilerin boş otelden veya otelin tamamlanmasının uzun sürmesinden utandığını öne sürdüğünü, ancak bunun doğru olduğuna asla inanmadım dedi.

Hatta Kuzey Kore’nin varlığını inkar ettiği ve hükümetin onu şehir fotoğraflarından sildiği iddiaları var.

“Bu çok saçma ve asla doğru olmadı. Mutlak saçmalık. Üstünde bir vinç bulunan tamamlanmamış bir beton kabuk olduğu zaman bile, eskiden kitapların ve dergilerin ön yüzünde yer alırdı. Yani bu tamamen saçmalık. Utanmak için bir sebep değildi.”

Cockerell, Kim ailesinin Kuzey Kore halkına yanlış bir şekilde gecikmelerin Batılı güçlerin “kıskanç komplolarının hatası” olduğunu söyleyerek suçu basitçe Amerika’ya yüklediğini söyledi.

Otel boş olsa bile görevliler tarafından kullanılıyor.

Cam cephe, her gece birkaç saat boyunca dev bir LED ekran gibi davranarak Pyongyang vatandaşlarına sloganlar ve kısa videolar yansıtıyor.

Mimar Chua, Ryugyong sergisini bir “propaganda ekranına veya bir reklam ekranına” benzetti.

Cockerell, Pyongyang’daki yerlilerin yapıyla nasıl etkileşime girdiğini de gözlemledi.

“İnsanlar balkonlarında oturup atılan sloganları seyredecek gibi değil.

Bu sadece gece hayatının bir parçası. Kuzey Koreliler için fütüristik bir bina, başka hiçbir şeye benzemeyen çok modern.