Netflix’teki distopik bilim kurgu ‘Platform’, koronavirüs pandemisi için uygun alegori sunuyor

Koronavirüs salgını bizi evlerimize hapsetti. İlk anti-virüs önlemleri açıklandığında, çoğumuz elimizden gelen her şeyi satın almak ve stoklamak için yola çıktık. Sonraki günlerde, bir annenin videosu viral oldu ve boş rafların önünde ağladığını gösterdi. “Şu anda çocuk bezi bulamıyorum çünkü senin gibi toplu olarak satın alma fırsatım yok” dedi.

Cuma gecesi Türkiye’de hafta sonu sokağa çıkma yasağı ilan edildiğinde, yasağın amacı derhal ihlal edildi. İnsanlar pazarların ve fırınların önünde haftalarca yetkililerin neyi yinelediğini göz ardı ederek uzun kuyruklar oluşturdular. Durum, insanların kimseyi düşünmeden ellerini uzatabilecekleri her şeyi aldıkları seviyeye ulaştı. Aynı durum tüm dünyada görülebilir.

Açlık korkusu, insanlar için en büyük engellerden biridir. Nefsimiz anında devreye giriyor ve biz kendimizden başka kimseyi düşünmüyoruz. Tüm mantığı bir kenara bıraktık ve ilkel kendimize teslim ettik.

Netflix İspanya, “Bu Platform” u (El Hoyo) sanki bu görüntüleri öngörmüş gibi yayınladı. Galder Gaztelu-Urrutia’nın yönettiği film, günümüz için geçerli olan bir hikayeyi sunuyor ve ilkel içgüdülerimize teslim olmamızı sorgulatıyor.

Yapım, daha önce hiç görülmemiş benzersiz bir hapishaneyi tasvir ediyor. Her hapishane hücresi, merkezinde sakinlerinin birçok hikayede yukarıdan ve aşağıdan görebileceği dikdörtgen bir delik bulunan betondan yapılmıştır. Bu dikey binada, üst katta mükemmel bir mutfak var ve hazırlanan yiyecekler, filme adını veren bir platform üzerine yerleştiriliyor. Tüm mahkumlar için yeterince dolu olan platform ilk önce iki dakika kaldığı ilk seviyeye indirildi. Kalan her şey ikinci düzeye indirilir, vb. Tüm katlardan geçtikten sonra hızla üst kata geri döner. Aynı dağılım her gün gerçekleşir.

‘Onlar oradalar’

Ivan Massague tarafından oynanan kahraman Goreng’in hapishane sistemini anlamak istediği tüm sorular aslında filmi izlerken aklımıza gelen sorular. Hapse girdiğinizde dışarıdan sadece bir şey almanıza izin verilir. Goreng yanına bir kitap alır, “Don Kişot”.

Platform alt katlara inerken yiyecek miktarı azaldığından, birinci kattaki mahkumlar şanslı. Kimse daha düşük seviyelerde olanlarla ilgilenmez. Herkes 2 dakika içinde olabildiğince hızlı yiyor, çoğu zaman ihtiyaç duyduklarından daha fazlasını alıyor. Belli bir kattan sonra yiyecek kalmaz.

Kahraman bu durumda hayretler içinde. Zorion Eguileor’un canlandırdığı mahkum Trimagasi’ye “Neden yeterince yemiyorlar?” Diye sorduğunda. basit bir cevap alır: “Çünkü onlar oradalar ve biz buradayız.” “Platform”, açlık korkusu devraldığında hapsedilen insanların neye dönüştüğünü gösterir. Bu, bugün koronavirüs salgını içinde karşılaştığımız duruma çok benzer. İnsanlar satın alma ve stoklama fırsatı bulamayanlar için herhangi bir endişe duymadan yiyecek biriktirmeye devam ediyorlar.

Filmdeki her şey başından sonuna semboliktir. Hapishane yaşadığımız dünyayı temsil eder, platform zamandır, platformda sunulan yemekler üretim ve tüketim kaynaklarımızdır ve zeminler kuşaklar veya sosyal sınıflardır.

Sadece bunlar değil, karakterler de insan doğasının bir yansımasıdır. Kimlik, ego ve süperegoyu temsil eden karakterler de Şeytan, Mesih ve aziz olarak yorumlanabilir.

Goreng, önümüzdeki dakikalarda gördüğü vahşete karşı savaşmak ve Don Kişot’un yaptığı gibi bu haksız ve acımasız düzeni değiştirmek istiyor. Aslında filmde karakterleri Don Kişot’taki karakterlerle eşleştirebileceğimiz bir komplo var.

Film boyunca felsefi ve sosyolojik tespitlerin yanı sıra dini referanslara dayanan diyaloglar görüyoruz. Hayatı, dünyayı ve yaşam tarzımızı çok çeşitli açılardan sorgulamamızı sağlar.

Basitçe söylemek gerekirse, ortak panik atmosferi ve koronavirüs salgını nedeniyle insanlığın açlık korkusu atmosferinde, evler filmdeki gibi hapishanelere dönüştü.

“Platform” kendimizi, içinde yaşadığımız dünyayı daha iyi anlamak ve karantina sırasındaki kendi davranışlarımızı yansıtmak için ideal bir film.

Bükülmüş bir filmin bükülmüş sonu

Filmin sonu hikayesi kadar meraklı. Sonunda ne olduğunu çok fazla insan anlamaz ve hikayenin havada yükseldiğini düşünmeye teşvik edilir. Yönetmen Collider’a verdiği röportajda burada sembolist bir mesaj verdiğini belirtiyor. “Filmin olaylarından sonra neler olacağını düşünüyorsunuz? Mesaj alınacak mı? ” Galder Gaztelu-Urrutia: “Bu, topluma sormanız gereken bir şey. Hepimize bağlı. Bu, bu gezegene ayak basan en sefil tür olarak kalmak isteyip istemediğimize veya …

Film, mevcut kilitlenme sırasında kendi zihniyetimizi sorgulamamıza izin verecek. Gelecek nesiller için ne bırakıyoruz? Sosyal merdivenin alt basamaklarındakiler için en ufak bir pişmanlık duymadan üst seviyelerdekilere benzer şekilde davranacak mıyız?