Tekrarlandığında: Quidian anti-estetik

Yeterli ellerde tekrarlama rezonansa dönüşür. Müzik, düzenlilik anlamına gelen ritim ilkelerine dayanan sanat eserlerine hazır bir örnektir. Doğal fenomen, özellikle gerçeğin tanımı ile ilgili tarihsel bulgular ile vurgulanan fizik bilimi alanında açıkça titizdir. Londra merkezli sanatçı Georgie Nettell, postmodern zeitgeist’in genç bir eleştirmenidir, burada doğruluk ve temsil kavramları sürekli olarak söz konusudur.

“Her yalanın bir izleyicisi var” (2019) videosu, Freud’un 1930 kitabının başlığını uyuşmaz medeniyetin ahmaklarına uyarlaması için kişisel hayal kırıklığı ve hoşnutsuzluklarının beş dakikalık psikosomatik bir geçmişi. Kolaj benzeri görüntüleri, canlı bir yeşil fondan önce doldurulmuş bir bardak sudan, dizüstü bilgisayarındaki bir adama buzdolabındaki fotoğrafları bir depremin ortasında izlerken izleyen bir adama taşınır.

Nettell, yapay entropinin dramalarının yanı sıra, çağdaş toplumun sallandığı temelleri sarsarken, sosyal düzen teknesini sallıyor. Yüksek bir yükselişin yıkılması, parçalanmış bir ses yüzü bir video görüşmesi ile örtüşmeden önce hava bombardımanının görüntüleri ile birleştirilmiştir. İlerici bir rock şarkısına ayarlanan çirkin görüntü kombinasyonu, bir itme duygusunu etkiler.

“Her yalanın bir izleyici kitlesi vardır”, bir kişinin kısır döngü içinde yakalandığını fark ettiği devrilme noktası olarak yorumlanabilir. Psikoloji öğrencileri tarafından bilindiği gibi, böyle bir uçucu durum kavga, uçuş veya donmayı tetikleyebilir. Genellikle günlük bilinçte can sıkıntısı olarak sindirilen fazlalık hissinin, tekrar eden bir rüya görmekten farklı olmadığı söylenebilir. Karşılaşana, çıplak ve havalandırılana kadar devam eder ve dalgalanabilir.

Yerçekimi Gerçeği

Nettell, sanatçı ifadesi için, 1961’de teorik kuantum fizikçisi Eugene Wigner tarafından tasarlanan Wigner’ın arkadaş düşünce deneyi referans aldı. Wigner, çığır açan bilimsel ölçüm, gözlem eleştirisini geliştirdikten iki yıl sonra Nobel Fizik Ödülü’nü kazanan bir Macar-Amerikan matematikçisiydi. ve olasılık. Layman’ın terimleriyle, çalışmaları insan soruşturmasının doğasını bozdu.

Wigner nihayetinde nesnel gerçeğin varlığını çürüttü. Araştırmalarının sonuçları felsefe, edebiyat, sanat ve medya dünyasında paralelliklere sahiptir. Gerçekler yoksa, Wigner önerdi, o zaman hakim fizikçiler, sanatçılar ve entelektüel nesil, varsayımsal geri dönüş olasılıklarını değerlendirmekle görevlendirildi. Ancak Wigner’ın arkadaşının matematiksel sonuçlarıyla ilgili tartışmalar da birçok gerçeğin gözlemlenebilir olduğunu ortaya çıkardı.

“Her yalanın bir izleyici kitlesi vardır” sözünü izleyerek aynı içeriğin algılanması zaman geçtikçe değişir ve bu şekilde daha geniş bir içeriğe sahiptir. Yaratıcılığın üretildiği, tanıtıldığı ve değiş tokuş edildiği daha geniş kurumsal çerçeveler giderek daha fazla odaklandığından, kurulum sanatının ortaya çıkmasına ilişkin merak uyandırmaktadır. Nettell, iki kat hızlandırılmış bir analog saate karşı iki kat pozlanan gezegenin dönmesini gösterir. Her şey yeniden başlar.

Üçlü bitki, madeni paralarla döşenmiş saksı toprağından büyür. Yaprakların para ile filizlenmesinin bilişsel uyumsuzluğu, hayalgücü olgunlaşma metaforlarından önce gelir. Kahvaltıyı döken bir bebeğin birinci şahıs bir fotoğrafı, bir markette abur cuburla kontrol eden bir gencin yan yana yerleştirilmiştir. Ergenlik bir çatı patlaması veya canlı bir yem gibi vurur. Sürekli yaratım ve yıkım döngüsü yoruma tabidir.

Çoğaltılmış üreme

Akılcı bir küratörlüğün ardından İstanbul Bienali film dizisi Mika Rottenberg’in yüksek yapım videosu “NoNoseKnows” ı göstermeyi seçti. 20 artı dakikalık parça, Dördüncü Yoğunluk Prodüksiyonlarından David Hollander’dan ilham alan fotoğraf yönüyle ve özel 4DEE Productions’tan efekt mühendisi Katrin Altekamp ve Laryenco Production’ın dijital görüntüleme teknisyeni Loïc de Lame’in görsel sihirbazı.

Yeni bir neorealist İtalyan yönetmen gibi Rottenberg, Çin’in Zhejiang eyaleti Zhuji’de AngePerle’nin gerçek hayattaki çalışanlarını attı. Sözsüz masal ürpertici bir boşlukla açılır, o kadar mutlaktır ki ürpertici olur. Yüksek apartmanlar bir su yolu boyunca düzensiz konut gölge. Ardından, Kafkas oyuncusu Bunny Glamazon üç tekerlekli bir oyuncuyu gözden geçiriyor. Orta yaşlı beyaz yakalı bir bürokrat olarak giyinmiş, ağır bir şekilde yapılmış ve kaslı.

Glamazon, Şangay’dan çok uzakta olmayan gökdelen gelişiminden geçiyor. Eğlence aracını park ediyor ve ameliyat maskesi olan bir bayan hariç, steril binaya giden bir ruh görmüyor. Başka bir kadın içeride bir kez kayar. Her şey nispeten normal görünüyor, ancak bir çift ayak, masasının altındaki incilerle dolu plastik bir sepetten baş aşağı yapışıyor.

Rottenberg’in merkezi konseptini aktarmaya devam ettiği bir dizi fantastik anın ilki. Glamazon’un bir süper gücü var. Hazır yemekleri hapşırır. İşyerinin içi, özellikle banal Çin konut projelerinin çevreleyen bulutlu atmosferi kadar yumuşaktır. Ancak, Rottenberg’in görsel hayal gücünden sonra, soluk, renksiz koridorlar, benzersiz bitişik şekillerde yüzen kabarcıklar tarafından canlandırılır.

Neyin parladığını bulmak için

İyi oynanan düzenleme parçacıkları, Glamazon’un ellerine losyon fışkırttığı veya ayak bilekleri tarafından yukarı doğru sallanan gizemli ayak tabanlarını püskürttüğü videonun kısa anti-estetiğine doku ekliyor. Parçanın sonuna doğru, görünmez bir cismin bu yüzen kısımlarının, gerçeklik bölünmesinin diğer tarafındaki bir işçiye ait olduğu ortaya çıkar. Yeraltında, Çinli bir kadın Glamazon’un bir buket üzerinde hapşırmasına neden olan bir fan mekanizmasını döndürüyor.

Bazı iç mekan bitkilerinde bile, üretilen ortamın halksız girintilerinde yerçekimine meydan okuyan bulutlu kabarcıkların bölünmüş bölümleri ile vurgulanan, rahatsız edici bir soyutlama, saçmalık havası var. Bir ekonomik faaliyetin hiciv cephesi olarak hapşırma refleksi arasındaki zıtlık, kabuklu deniz hayvanlarından titizlikle iğneleyen el işçilerinin incileri bulmak için bodrum katlarında açık olarak resmedilmelerine karşı kesintir.

İnci çıkarıcıların montaj hattı boyunca, bir kadın, işi oturmak ve hapşırmak olan Glamazon’u hayran bırakan ahşap bir tekerleği döndürmeye devam ediyor. O pişmiş erişte ve diğer humdrum Çin yemekleri temel, ev pişmiş yemekler tabakları kazık. İnsanların onun altındaki varlığının benzerliği, yaşamları ve geçim kaynakları düşüncesiz dürtü kaprislerine dayanan işçilerin haksız baskısına doğrudan bir yorum olarak kaçınılmazdır.

Glamazon gerçeğe ne kadar hapşırırsa burnu o kadar uzar. Çıkıntılı yüzünü bu kadar uzatmak için dijital videografinin bir hilesi. Pixie tozunun da fiziksel bir anormallik ile geldiği anlaşılıyor. Boyuna meni, ahlaki yetişkinlik boyunca doğru olan Pinokyo’nunkine benziyor. Nettell’in kabul edebileceği gibi “NoNoseKnows” da olduğu gibi kabarcıklar patlayana kadar kartopu yatıyor.