Tepkilere rağmen evlat edinme hikayemi savunuyorum.

Bu haftanın başlarında yürek burkan bir durum hakkında bir makale yazdım. O zamanlar 1 yaşındaki oğlum Stanley ile, onun evlat edinilmesinden sonra beklediğim süre boyunca beklediğim şekilde bağ kurmadım.

Duygularımı neredeyse iki yıl sakladım çünkü büyük bir mahcubiyet ve utanç duygusu hissettim ve bazen daha önce sahip olduğum hayatı dilediğim için insanlar beni bir anne olarak yargılar mı diye merak ettim.

Sonunda, karanlık düşüncelerimin daha da kötüleştiğini ve Stanley dahil ailemin daha fazlasını hak ettiğini bildiğim için profesyonel yardım aradım.

İzleyin: Kızı babasından onu evlat edinmesini ister. Gönderi videodan sonra devam edecek.

Terapistim kendi alanında liderdir. Evlat edinme başarısızlıkları konusunda deneyimi var. Evlat edinmeden sonra aile bakımı ve depresyon. Beklenenden çok daha sık olur.

Hatta dünyanın dört bir yanından yüzlerce kişinin çocuklarının yetkililere teslim edilmesi konusunda birbirine destek olan Facebook grupları var.

Bu bende deneyimimi paylaşma isteği uyandırdı – belki bunu yaşayanlara yardım edebilirim veya en azından çevrelerindekileri aydınlatabilirim umuduyla.

Şahsen, koruyucu ailelerden, evlat edinen annelerden, akrabaların bakıcılarından ve sosyal hizmet görevlilerinden yüzlerce destekleyici mesaj aldım ve bunların hepsi benim deneyimimle bağlantı kurabileceklerini söylediler. Bazıları, makalemin kendilerini daha az yalnız hissetmelerini sağladığını ve bazı açılardan kendi zor düşüncelerini doğruladığını söyledi.