Türkiye düz düşüyor… düz

şarap yazarı Richard Calver Şiraz Barossa’nın tek başına gelmesinin bir gün sürdüğünü söylüyor.

Bir ahmak korosu tarafından uyandırıldığım ve ben bahçedeki kikuyuları ayıklarken uçurumun kenarındaki okaliptüs ağaçlarının yukarısına tünemiş iki beyaz göğüslü deniz kartalını görecek kadar şanslı olduğum Tathra’dan yeni döndüm.

Jung’un bakış açısına göre kuşlar, bilinçaltından gelen habercilerin bir simgesidir. Getirdikleri mesajlar, egonun uyanma saatlerinde daha etkili hareket etmenizi sağladığı iddia edilen birçok faydalı duyguya sahip olmasını sağlayabilir. Ancak ne yazık ki Kikuyu bazı yerlerde hala parkın ayrılmaz bir parçası ve bu başka bir gün için bir savaş.

Tathra’daki kuş cıvıltısı, Şubat ayında Yeni Zelanda’da yaşadıklarımla keskin bir tezat oluşturuyordu. Oradaki çalıların arasında yürürken, kuşların sesleri beş yıl önce yaşadığımdan çok daha az duyuluyordu ve ben sağır değilim.

Tarihsel olarak, Yeni Zelanda kuş türlerinin yüzde 40-50’sini kaybetti ve bu yok oluşların yarısından fazlası, tanıtılan memelilerin yırtıcılığına bağlanıyor. Pek çok orman kuşu türünün popülasyonları, memeliler, özellikle de fareler, keseli sıçanlar, gelincikler ve gelincikler tarafından hâlâ avlanmaktadır. Üzücü ve daha fazlasının yapılması gerekiyor.

Şehre döndüğümde, Canberra’ya yeni yerleşmiş bir arkadaşımı akşam yemeğine davet ettim. Tesadüf, getir Eldeki Kuş 2022 Pinot Rosé tüketmek.

Adını 19. yüzyıldan kalma bir altın madeninden almıştır. Şaraphane Adelaide Tepeleri’nde bulunuyor ve Halliday ona beş yıldız veriyor. Daha önce muhteşem İki’yi Bush Mt Lofty Ranges Shiraz 2017’de denedim, bu harikaydı.

Gül iyiydi, bir parça temiz asitle çilek bitişli canlı bir pembeydi. Mezeler için soslarla, özellikle humusla iyi gitti. Erkek arkadaşım kelime oyunlarından nefret eder, bu yüzden şakamı paylaşmadım, ama işte sinekkuşları: Börülce bize şarkı söyleyebilir ama nohut sadece nohut söyleyebilir.

Ana yemek sarımsaklı, kırmızı soğanlı ve kırmızı biberli baharatlı chorizo’ydu, bu yüzden bu kursu tamamlamak için daha cesur bir rosé içeceğe ihtiyacımız vardı.

Büyük ve cesur olması beklenen bir şarap seçtim. Türkiye Şiraz Daire 2018. Bu şaraphane aynı zamanda SA, Barossa Valley’den geliyor. Halliday ayrıca beş yıldız verdi. Şiraz’daki bağların ilk kez 1847’de dikildiğine ve genişletilerek Şiraz’da şu anda 24 hektar dikilmiş olduğuna dikkat çekti.

Bu şarap bir hediyeydi ama internet bana şişesinin yaklaşık 55 dolardan satıldığını söylüyor, bu yüzden özel bir şey bekliyordum. Evcil hindilerin gençken uçabildiklerini ama yaşlandıkça bu yeteneklerini kaybettiklerini biliyorum. Aslında bu şarap düştü.

Burunda vanilya aroması baskındı ve ilk tatta damağa da hakim oldu. Şarap açıkça meşe olgunlaştırıldı: etiket bana Fransız meşesinde fermente edildiğini ve olgunlaştırıldığını söylüyor. Vanilyanın tadı, meşe palamutlarında bulunan kimyasal bileşik olan vanilin’den gelir. Bu tat, şaraba biraz hava verildikten sonra düzeldi.

Şarap orta gövdeliydi (hacimce yüzde 14,1 alkol) ve umduğum baharat ve sarımsakla savaşmak için beklenen tanen isabetine sahip değildi.

Benim için ertesi gün hafif domates soslu bir fincan gnocchi yediğimde kendi haline geldi: meyveler daha fazla yayılmıştı ve yiyeceklerden daha iyiydi.

“Kuşların önemli olmasının – ve olması gereken – nedenlerinden biri, aksi takdirde azalan bir doğal dünyayla son ve en iyi bağlantımızı temsil etmeleridir. Onlar, insanlar gelmeden önceki Dünya’nın en canlı ve yaygın temsilcileridir. ”

jonathan franzen

İlgili