Türkiye-Suriye depreminin ardından öğrenciler ve öğretim üyeleri | Kampüs Haberleri

“Böyle zamanlar, hayatın kırılganlığını hatırlatıyoruz sanırım.”

Georgia Üniversitesi’nde İngilizce profesörü olan Esra Santiso’nun sözleri bunlar. Ailesi, büyüdüğü şehir olan İstanbul’da yaşıyor. 6 Şubat’ta 7,8 büyüklüğünde bir deprem Türkiye’nin güneyini ve ortasını vurdu ve kuzeybatı Suriye’ye ulaştı. Başkentteki Santiso ailesi merkez üssünden uzakta olsa da, trajedinin yankıları Santiso gibi Türkiye ve Suriye’de sevenleri aracılığıyla tüm dünyada yankı buldu.

Ülkeler yeniden inşa etmeye ve enkaz altında kalanları kurtarma umuduna tutunmaya çalışırken, ilkinden birkaç gün sonra ikinci bir deprem daha oldu. 27 Şubat’ta 6.3 büyüklüğünde ikinci bir deprem ve 5.6 büyüklüğünde üçüncü bir deprem geldi.

Halen sayılmaya devam eden ölü sayısı 24 Şubat itibarıyla 50 bini aştı. Reuters.

Bölgenin coğrafi konumu göz önüne alındığında depremler bekleniyordu ancak son depremin büyüklüğü ve yıkımı beklenmiyordu.

Ancak, ölçeğindeki şok dalgaları ve kalp kırıklığı ve neden olduğu mutlak insan yıkımı dünyayı felç etti. Santiso ve UGA Ph.D. adayı Ayşe Fakler ve ikisi de eğitim için Türkiye’den Amerika’ya geldi.

Santiso, “Bölgeden çok sayıda lise arkadaşım var ve aile üyelerinden bazılarını kaybettiler. Yaşadıklarını anlamak çok zor. Türkiye’den gelen haberlere baktığımızda CNN ya da diğer Türk medyası… yürek parçalıyor.”

Santiso gibi Fackler da ailesinin etkilenen bölgelere yakın olmadığını söyledi. Ancak her ikisi de, hasarın boyutunu görmenin ve sevdiklerini kaybedenlerin haberini almanın, hayatta kalanların kendileri ve aileleri için suçluluk duygularını tetiklediğini söyledi.

UGA-PhD topluluğunun tüm üyeleri o kadar şanslı değil. Öğrenci Ali Zilan’ın velileri, Türkiye ve Suriye’deki pek çok kişi gibi trajedinin ardından evsiz kaldı.

“Sanırım ailem ve erkek kardeşlerim hayatta olduğu için minnettarım ama akrabalarım için üzgünüm. [and] Ulaşamadığım arkadaşlarım. Zilan, “Bazılarının hayatını kaybettiğini biliyordum” dedi. “Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde ve onu kaybettiğinize inanamadığınızda, gerçeği kabul etmek istemezsiniz ve bunun bir kabus olduğunu düşünürsünüz.”

Herkes arkadaşlarından, meslektaşlarından ve kendi departmanlarındaki insanlardan çok fazla destek aldıklarını söylerken, Fackler hala destek eksikliği olduğunu hissetti. Diğer üniversiteler durumu kabul ettikleri ve trajediden etkilenen öğrencilerine destek sundukları için UGA’dan yanıt gelmediğini görünce hayal kırıklığına uğradığını söyledi. Zilan ayrıca, özellikle Rusya’nın ülkeyi işgal edip savaş ilan etmesinden sonra Ukrayna’ya yönelik kitlesel destek gösterisinin ardından daha fazla genel destek ve dayanışma beklediğini söyledi.

“Uluslararası toplumun ve UGA’daki çeşitliliğin bir parçası olarak, her zaman çeşitliliğin benimsendiğini duyuyoruz. Ancak gerçekliğe gelince, insanların bunu bilmemesi veya kabul etmemesi gerçekten sinir bozucu. [about the earthquake]Zylan dedi. “Kimseyi ve kurumu suçlamak istemem ama çok üzüldük. Yönetimden daha fazla inisiyatif bekliyorduk.”

Zylan ve Fackler’a göre yerel Atina topluluğunda ve özellikle uluslararası toplulukta destek yaygındı. Zilan ve arkadaşı, UGA mezunu ve doktora sonrası araştırmacı Yasin Topko, Türk Öğrenci Birliği’nin katılımcılarıdır.

Organizasyon için çok çalışıyor dediler. Bağış Afet yardımı ve yetimler ve afet kurbanlarıyla ilgilenmek için.

“Yapabileceğimizi düşünüyoruz [overcome] Bu durum birlikte. Bu işi yapan tek bir hükümet ya da tek bir ülke değil. Uluslararası yardıma ihtiyacımız var. Topko, “Yaraları birlikte kolayca iyileştirebileceğimizi düşünüyorum” dedi.

Depremin ardından kayıp ve trajedi gelse de Santiso, bu tür felaketlerin insanları bir “amaç duygusu” bulmaya ve herkesin küresel bir topluluğun parçası olduğunu hatırlatmaya da zorlayabileceğini söyledi.

Santiso, “Atina küçük bir şehir olmasına rağmen, varlığını küresel ölçekte çok iyi tanıyor” dedi. “Bu bana çok umut veriyor.”