Ufukta büyük bir Avrupa savaşı var

Ukrayna’daki savaşın Avrupa’ya yayılma riski artıyor. Avrupa’da bir savaş riski hiç bu kadar yüksek olmamıştı.

Askeri uzmanlar, Ukrayna’nın yavaş ama kaçınılmaz bir şekilde Rusya’ya karşı savaşı kaybettiği konusunda büyük ölçüde hemfikir. Peki bu ne anlama geliyor?

İlk bakışta Ukrayna’nın Ruslarla çok daha uzun süre savaşmaya yetecek kadar askeri yok. Ukrayna’ya her gün çekilen asker sayısı yüzleri buluyor ve ölü sayısının fazla olması nedeniyle çatışmaya artık “kıyma” deniyor.

Rusya’nın, yaklaşık yarım milyon olduğu tahmin edilen büyük bir eğitimli savaşçı rezervi var. Ukrayna’da halihazırda kullanımda olmayan rezerv neredeyse yok.

Yine de Rusya’nın oyun sonu stratejisi belirsiz. Bazen Ruslar, Rusya topraklarını saldırılara karşı korumak için bir “tampon bölge” oluşturmak istediklerini söylüyorlar.

Ancak uzun menzilli balistik füzelerin ve seyir füzelerinin devreye girmesi, neredeyse Dinyeper’e kadar uzanmadığı sürece tampon bölgeyi imkansız hale getiriyor. Ve o zaman bile tampon bölge ne Zaporijya’yı ne de Kırım’ı koruyor.

NATO şu anda Romanya’daki havaalanlarından faaliyet gösteren F-16 savaş uçaklarını Ukrayna’ya konuşlandırıyor. Uzun menzilli JASSM seyir füzeleri ve AIM-120 havadan havaya füzelerle donatılacaklar.

Rusya, Romanya hava üslerinin imhasını mı zorunlu kılacak yoksa NATO, üslerin konumu nedeniyle bazılarının Kırım’ı vurmasından korktuğu F-16 misyonları için bunları kullanma fikrinden vazgeçecek mi?

Kırım Rusya’ya karşı son derece hassastır. Son zamanlarda Ukrayna, başta Sivastopol olmak üzere hava alanları ve limanlar da dahil olmak üzere Kırım’daki hedeflere ağır uzun menzilli füze salvoları ateşledi. Yakın zamanda Kerç Köprüsü’nü yeniden yıkmaya çalışması bekleniyor.

Bu füzelerin çoğu (çoğunlukla Amerikan) NATO tarafından sağlandı ve hepsi NATO tarafından sağlanan koordinatlara göre hedefler alıyor.

NATO, Ukraynalı müşterilerinin kesin koordinatlarını belirlemek için casus uçakları, uzun menzilli radarları ve uyduları kullanıyor. Hasarın çoğunu engellemek için hava savunmasına güvenen Ruslar, bu saldırılara karşı nispeten sessiz kaldı.

Kırım’a yapılan saldırıların gerçek bir askeri amacı yok çünkü Ukrayna’nın orada savaşmak için gerekli kara birlikleri yok. Amaç Rusları küçük düşürmek ama muhtemelen sonuç tam tersi olabilir.

Baskı arttıkça Rusya’nın, Kharkiv, Odessa veya Kiev’e ya da bu şehirlerin bir kısmına veya tamamına saldırarak acımasız güçle karşılık vermesi bekleniyor.

Rusya’nın NATO’nun sağlayabileceğinden daha fazla uzun menzilli füzesi var ve Kiev de şehirlerini yıkımdan koruyacak yeterli hava savunmasına sahip değil. Peki Ukrayna savaşı kaybederse NATO’nun Rusya’yı cezalandırmak dışında stratejisi nedir?

NATO, Rusları, Ukrayna’yı yenmenin bedelinin çok ağır olacağı konusunda ikna etmeye çalışıyor gibi görünüyor. NATO’daki bazı kişiler, Rusya’da son saldırı operasyonlarından geri adım atılması ve durdurulması, hatta belki de ateşkes sağlanması yönündeki baskının artacağına inanabilir.

Ne yazık ki Rusya’nın Ukrayna’ya yönelik operasyonlarını durdurmaya veya ateşkesi düşünmeye ikna edilebileceğine inanmak için hiçbir neden yok. Ateşkesten çokça söz edilse de bu Rusya’nın değil Ukrayna’nın yararına olacaktır.

Ruslar, Küba’ya Rus savaş gemileri ve nükleer denizaltılar göndererek Washington’a kendi mesajını vermiş oldu.

Washington’un bunu “anlayıp anlayamayacağı” belirsiz. Aslında her şey ters yöne işaret ediyor: Rusya, kendi topraklarına ve Kırım’a yönelik saldırılardan giderek daha fazla öfkeleniyor.

Rus liderliğindeki gerçek baskı, Ukrayna hedeflerine yönelik saldırıların önemli ölçüde artması yönünde. Bu mesajlar bu ay St. Petersburg’daki ekonomik zirvede yapılan bir dizi özel toplantıda aktarıldı.

Putin bunu en azından yüksek sesle söylemedi, ancak Rusya’nın alt kademedeki liderliği öfkesini ve hayal kırıklığını dile getirdi ve hem Ukraynalılara hem de NATO’ya saldırmak istedi.

Başta Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron olmak üzere, ülke içinde siyasi desteği tehlikeli bir şekilde kaybeden bazı Avrupalı ​​liderler, kamuoyunu kendi lehlerine etkileme umuduyla büyük bir savaşı tercih edebilir.

Asker gönderilmesi ve savaş uçakları ile diğer silahların teklif edilmesi, daha büyük bir Avrupa savaşı için kasıtlı bir baskı olarak yorumlanabilir. Romanya’daki F-16 üslerinin kullanımının arkasında ABD’nin olduğu gerçeği, Biden’ın Avrupa’da savaşı kışkırtma ve gerileyen siyasi konumunu kurtarma yolu olabilir.

(Ya da Biden’ın bundan haberi olmayabilir ama danışmanları patronlarının canını kurtarmak için bu “yeni” stratejiyi ortaya attılar.)

Bu tür fikirler doğası gereği risklidir çünkü NATO’nun savunması utanç verici derecede zayıftır. Görevde kalmak için ittifakı ve Avrupa’nın geleceğini riske atmak başlı başına utanç verici ve eğer doğruysa muhtemelen suçtur.

Kamuoyunun büyük bir savaşı desteklediğine dair de hiçbir kanıt yok. Aksine, Avrupa’da hem sağdan, hem soldan, hem de muhtemelen merkezden bastırılmış bir savaş karşıtı duyarlılığın ortaya çıkması daha muhtemeldir.

NATO halihazırda saldırgan bir ittifak olmaya tehlikeli derecede yakın, bu da onun çöküşü ve reddedilmesi anlamına gelebilir.

Stephen Bryen, Asia Times’ın kıdemli muhabiridir. ABD Senatosu Dış İlişkiler Komitesi Orta Doğu Alt Komitesi’nde özel kalem olarak görev yaptı ve politikadan sorumlu savunma bakanı yardımcısı olarak görev yaptı.

Madde ilk olarak Silahlar ve Strateji Alt Yığını’nda yayınlandı ve izin alınarak yeniden yayınlandı.